Οχι στον εκφυλισμό του Κινήματος

O φράχτης φαίνεται να παραμένει στη θέση του.Οι άλτες όμως δέν παρέμειναν οι ίδιοι.Γιατί σε αυτόν τον αγώνα που κάποιο βιάζονται να κάνουν παρελθόν, χαράχτηκαν μνήμες εικόνες και ρωγμές σε χιλιάδες συνειδήσεις.
Σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που αφήνουν πίσω τις αναστολές,ξεπερνούν τις φοβίες και υψώνουν τη φωνή και το ανάστημά τους, μπροστά στην ποιό βάρβαρη και αντεργατική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος απο τη μεταπολίτευση. Θυσίασαν το μεροκάματο,τις συνήθειες και την καθημερινότητά τους, για να υπερασπιστούν (όχι ενδεχομένως όπως εμείς το έχουμε στο μυαλό μας) τα συμφέροντα,τις κατακτήσεις και την αξιοπρέπεια τους για μιά καλύτερη και ποιό ανθρώπινη ζωή. Hρθαν αντιμέτωποι με την κρατική τρομοκρατία,τους δόθηκε η δυνατότητα να καταλάβουν ότι κάτι συμβαίνει με τις ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ,που δέν στηρίζουν και δέν προωθούν ώς όφειλαν τον αγώνα και τα αιτήματά τους. Κατάλαβαν ότι δέν είναι δημοκρατία όταν όλοι οι εργαζόμενοι είναι στους δρόμους,151 τύποι να νομοθετούν για λογαριασμό τους. Κατάλαβαν ότι τα Μέσα Μαζικής Επιβολής είναι το ποιό ισχυρό και θανατηφόρο όπλο μαζικής καταστροφής,ικανό να εξουδετερώσει την κρίση τη σκέψη και την αντίληψη εκατομμυρίων εγκεφάλων ταυτόχρονα.

Αντιλήφθηκαν τη δύναμη και την ανεπάρκεια τους .
Τη δύναμη του ρόλου και την αξίας τους στη ομαλή λειτουργία της κοινωνίας,όταν διεκδικούν με πείσμα και αποφασιστικότητα τα αιτήματα τους.
Και την ανεπάρκεια τους,όταν η θέληση και η ορμή τους "κοντρολάρεται" απο κόμματα συμβιβασμένες ηγεσίες και ηττοπαθείς αντιλήψεις.
Η αξία αυτού του αγώνα που συνεχίζεται είναι στο ότι υπήρξε,ότι έκανε πολλούς να χάσουν τον ύπνο και την ησυχία τους.
Έδειξε με τον ποιό χαρακτηριστικό τρόπο τί συμβαίνει όταν η εργατική τάξη έρχεται στο προσκήνιο και διεκδικεί ρόλο και αξία στις κοινωνικές εξελίξεις.
Η συνέχεια δέν πρέπει να είναι ούτε γεγονότα επι της οθόνης,ούτε σχέδια επι ..χάρτου. Το κίνημα του ασφαλιστικού δέν πρέπει να εκφυλιστεί και να καταπέσει στα επίπεδα διεκδίκησης σχολικής εκδρομής. Οι εργαζόμενοι έδειξαν με τον ποιό σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την αντίθεσή τους στη φιλοσοφία και τις ρυθμίσεις του νόμου Φα.-Πα.Πετραλιά. Και το έδειξαν όχι απλά υπογράφοντας ένα απλό χαρτί αμφιβόλου αξίας και αγνώστου παραλήπτη. Το φώναξαν με την ποιό δυνατή τους φωνή,το έγραψαν με τα ποιό μεγάλα γράμματα, το ύψωσαν στα φουγάρα και στα πανώ τους.Έφαγαν ξύλο και δακρυγόνα,έχασαν μεροκάμματα. Εάν όλα αυτά δέν απέδωσαν, θα κοκκινήσει ο Καραμανλής όταν θα δεί ένα σωρό χαρτιά με υπογραφές?
Η θα ντραπεί ο πρόεδρος της δημοκρατίας να το υπογράψει?
Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έδωσε τη σανίδα σωτηρίας που αναζητούσε η εκφυλισμένη ηγεσία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για να φτάσει στα ρηχά της κοινωνικής γαλήνης. Λειτουργώντας συμπληρωματικά και αλληλέγγυα στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος,αξιοποίησε την κοινοβουλευτική του ισχύ για να καθυστερήσει την υπογραφή του νόμου.Θα είναι θετικό και χρήσιμο μόνο εάν αυτή η καθυστέρηση συνοδευτεί εκτός απο τον πολιτικό και με τον απεργιακό αποκλεισμό της κυβέρνησης. Εάν με την ορμή, την αυτοπεποίθηση και τον αέρα της πλειοψηφίας που σκόρπισε η τελευταία απεργία, παράλληλα και με την κίνηση των υπογραφών,διαμορφωθούν στο κοινωνικό πεδίο και όχι στο θεσμικό,οι συνθήκες εκείνες που θα αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο.
Συνέχιση των κινητοποιήσεων δηλαδή,διαμόρφωση ψυχολογίας συνέχειας και όχι κλεισίματος του αγώνα.
Δυστυχώς με τα μέχρι στιγμής δεδομένα αυτό που φαίνεται είναι το δεύτερο απο πλευράς ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.Εάν δέν αποφασίσουν να αλλάξουν στάση και τακτική (που δέν το έχουν σκοπό)είναι αυτονόητο ότι οι "εκκρεμότητες" που έχει να κλείσει η κυβέρνηση (ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ-ΛΙΜΑΝΙΑ-ΕΛΤΑ κ.α),θα είναι περίπατος.
Όπως και η υπογραφή Γεν.Συλ.Σύμβασης που περιμένει θα είναι και αυτό ένα μέτωπο που θα κλείσει σε βάρος των εργαζομένων.
Αλλάζει όμως και το τοπίο για τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές που αμφισβητούν αυτή την πορεία προς την παράδοση άνευ όρων.