"ΘΕΛΕΙ ΝΕΚΡΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΑ 'ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΧΟΥΣ"

Ο Μαχμούντ...ένας συνάδελφος ντελιβεράς που σκοτώθηκε πάνω στη δουλειά.. ο MEHMOOD REHMAN ήταν είκοσι χρόνων και δούλευε ανασφάλιστος στο σουβλατζίδικο bellissimo στον Κολωνό όπως και τόσοι άλλοι στον κλάδο μας. Ο MEHMOOD ήταν από το Πακιστάν, είχε κάνει αίτηση πολιτικού ασύλου, είχε μπλέξει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της δολοφονικής αδιαφορίας του κράτους:ετσι ο ΜEHMOOD ήταν όμηρος του κράτους και των εργοδοτών άρα και φθηνός στην “αγορά εργασίας”.Για τον MEHMOOD όπως και για κάποιον ALH ή SOKOL ή GILMAS ή.... το ΙΚΑ δεν έχει χρόνο και τόπο. Δεν υπάρχουν γιατί έτσι είναι πιο φθηνοί.Ο MEHMOOD δεν είχε σε αυτόν το γαμημένο τόπο, ούτε το δικαίωμα να πεθάνει σαν άνθρωπος, τον λογαριάσανε για σκυλί. Για είκοσι ή τριάντα ευρώ βάλανε ένα παιδί να τρέχει διαβολεμένα, μεταφέροντας τη χαμένη αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης, πασπαλισμένη με γύρο, τζατζίκι και ντομάτα. Κάπως έτσι το “παιδί με το παπί” ή “το μηχανάκι” σκοτώνεται για μερικά ευρώ. Η υποτίμηση της εξωτερικής εργασίας οποιασδήποτε μορφής είναι υπεύθυνη για τα εργατικά ατυχήματα. Γιατί υποτίμηση σημαίνει εντατικοποίηση της εργασίας, κανένα μέτρο προφύλαξης, καθεστώς πλήρους εκμετάλλευσης, κανένας κανόνας ή δικαίωμα στη μορφή και στον τρόπο της εξωτερικής εργασίας από τον εργάτη. Δούλεψε και σκάσε, δούλεψε με καύσωνα, δούλεψε με καταίγιδα, δούλεψε φορτωμένος σαν γαϊδούρι και αν διαμαρτυρηθείς, να εκεί έξω χιλιάδες ζητάνε μια δουλειά. Αν η εξωτερική εργασία αναγνωριζόταν ως συγκεκριμένη ειδικότητα, αν τα αφεντικά ήταν υποχρεωμένα να κολάνε ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά , αν υπήρχαν συγκεκριμένα δικαιώματα,τότε το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα γινόταν η εργασία θα περιόριζε κατά πολύ τα εργατικά ατυχήματα. Αλλά τι λέμε τώρα, ποια δικαιώματα, τι βαρέα και ανθυγιεινά, ποιά ειδικότητα. Συνάδελφοι, είχαμε την ατυχία να είμαστε εργάτες στην εποχή που είναι ντροπή να είσαι εργάτης.Για μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την άσφαλτο και τα σφιγμένα δόντια και χέρια. Μόνο η ενότητα, η συμμετοχή, η αλληλεγγύη μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στον κλάδο μας. Μόνο αν τρομοκρατηθούν από το ξεδίπλωμα της εργατικής δύναμης και αλληλεγγύης θα πάψουμε να έχουμε νεκρούς εργάτες. Κανένας δε θα θρηνήσει όπως κανείς δε θρήνησε για τους εκατοντάδες νέκρους στα Ολυμπιακά έργα. Κανείς δε θρηνεί για τους χαμένους. Κάθε νεκρός ή τραυματίας είναι ένα χαστούκι του κεφαλαίου σε εμάς και όσο και αν κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, το συναντάμε κάθε μέρα στις στροφές αυτής της πόλης. Ηθικοί αυτουργοί στη δολοφονία του συναδέλφου μας είναι το συγκεκριμένο αφεντικό, το κράτος που συντηρεί το θολό τοπίο στους χώρους εργασίας, το υπουργείο εργασίας, το ΙΚΑ, η επιθεώρηση εργασίας και όσοι ρατσιστικά υποτιμούν ως πελάτες ή καταναλωτές την εργασία του κούριερ, του ντελιβερά ή του εξωτερικού.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ-ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Συγκέντρωση-μοτοπορείαΔευτέρα 21 Ιουλίου 7μ.μ πλατεία Κολωνού

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΔΙΚΥΚΛΟΥ