ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ (9-2-09)

• ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ (9-2-09)

  Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 9 Φλεβάρη 2009, ύστερα από κάλεσμα του συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά» σύσκεψη του συντονισμού των εκπαιδευτικών συλλόγων του λεκανοπεδίου. Στη σύσκεψη συμμετείχαν μέλη Δ.Σ και συνάδελφοι από τους συλλόγους :

  • Αθηνά, Αριστοτέλης, Ά Σύλλογος, Γληνός, Κ. Σωτηρίου, Παρθενώνας, Περιστερίου, Πειραιά «η Πρόοδος», Αιγάλεω, Αμαρουσίου, Κερατσινίου-Περάματος «Ν.Πλουμπίδης», Κορυδαλλού-Αγ. Βαρβάρας, Νέας Σμύρνης, Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής

  • Κοινός τόπος της συζήτησης είναι η εκτίμηση πως στο χώρο της εκπαίδευσης συγκρούονται εδώ και χρόνια οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος για το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση στη δουλειά και τη ζωή με τις πολιτικές που επιβάλουν τις αναδιαρθρώσεις στην κατεύθυνση της αποδόμησης του δημόσιου σχολείου και της προσαρμογής-παράδοσης της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και των ιδιωτικών συμφερόντων. Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δώσει μάχες σκληρές απέναντι στις αντιδραστικές τομές και δε συμμετέχει σε στημένους και προσχηματικούς διαλόγους, γιατί συγκροτεί ένα αντίπαλο προς την κυρίαρχη πολιτική εκπαιδευτικό και κοινωνικό ρεύμα, αλλά και γιατί κάθε κύμα αντιεκπαιδευτικών μέτρων ξεκινούσε με «διαλόγους» χειραγώγησης της κοινής γνώμης και επιχείρησης συνενοχής-νομιμοποίησης των αντιδραστικών σχεδίων από την εκπαιδευτική κοινότητα.
  • Στη σύσκεψη εκτιμήθηκε πως ο διάλογος δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει πεδίο προώθησης των αιτημάτων και των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος - αλλά αντίθετα πεδίο συνενοχής και υποστολής των αγώνων. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρέπει και δε θα νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του τα σχέδια και τους στόχους μιας τέτοιας διαδικασίας. Γι αυτό και από τους παρευρισκόμενους στη σύσκεψη εκφράστηκε η σφοδρότατη αντίθεση στις δηλώσεις του Προεδρείου της ΔΟΕ για συμμετοχή του κλάδου στο διάλογο. Μια τέτοια εξέλιξη σπάει το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, νομιμοποιεί την πολιτική και τις επιδιώξεις του ΥΠΕΠΘ και της κυβέρνησης, αγνοεί την αγωνιστική δυναμική που κατακτήθηκε με τη μεγάλη απεργία, επιδιώκει να θέσει τον κλάδο σε τροχιά συναίνεσης και υποταγής.