Οι Έξυπνοι κατάλαβαν,οι Βιαστικοί πίστεψαν και οι Φοβιτσιάρηδες κατήγγειλαν.

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς.

Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ.

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Δέν έγινε λοιπόν καμία...εμπλοκή στο συνέδριο του ΚΚΕ.Όλα πήγαν μιά χαρά.!!Έτσι όπως είχαν προγραμματιστεί.
Βέβαια ακόμη και το αντίθετο να συνέβαινε κανείς δέν θα μπορούσε να το μάθει,όπως και κανένας δέ θα μπορούσε με αξιοπιστία να διαψεύσει την  -συμβολική-μας ανάρτηση,αφού η  κοινωνική αντιβίωση της ηγεσίας του ΚΚΕ είχε για τα καλά θωρακίσει, όχι μόνο τις πόρτες του συνεδρίου αλλά και τις πρωτοβουλίες  των συνέδρων.
Πιστεύουμε ωστόσο ότι πολλοί άνθρωποι που βρίσκονταν στην ίδια αίθουσα με την αντιπροσωπεία του ΚΚΚίνας,ένοιωθαν άβολα.

• Είμαστε σίγουροι ότι στα πρόσωπά τους δέ βλέπουν το μέλλον του Κομμουνισμού,αλλά το ποιό βάρβαρο και απάνθρωπο μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης και εκμετάλευσης της εργατικής τάξης της Κίνας,που διασύρει το όραμα του Κομμουνισμού και υπονομεύει τη δυνατότητα της ανατροπής του Καπιταλισμού.
• Είμαστε σίγουροι ότι είναι πολλοί ,που θεωρούν αδιανόητο στις αρχές του 21ου αιώνα να επιχειρείς να δικαιώσεις  το μοντέλο μιάς ιστορικής  απόπειρας, αμβισβητούμενης σοσιαλιστικής οικοδόμησης,αντί να προσπαθείς να ερμηνεύσεις τους όρους και τις συνθήκες  της αποτυχίας της,που θα επιτρέπουν όχι την απολογία για το παρελθόν,αλλά την  επίθεση στο μέλλον.
• Είμαστε σίγουροι ότι είναι πολλοί εκείνοι που αναζητούν τη δυνατότητα του Κομμουνισμού όχι στα γερασμένα πορτραίτα του Στάλιν και στα κακόγουστα καθεστωτικά σύμβολα,αλλά στη διαδικασία της αναγέννησης του απελευθερωτικού οράματος των εργαζομένων,μέσα απο μία σύγχρονη θεωρητική και ιδεολογική  ερμηνεία της καπιταλιστικής πραγματικότητας,βασισμένης στην επιστημονικά  και  μεθοδολογικά  δικαιωμένη ανάλυση του Μαρξισμού,την  ιστορικά αποδεκτή θεωρητική ανάπτυξη του Λένιν και την επίκαιρη συμβολή πολλών μεταγενέστερων μαρξιστών φιλοσόφων ιστορικών και οικονομολόγων.
• Είμαστε σίγουροι ότι είναι πολλοί εκείνοι που αμβισβητούν την πολιτική υποταγής των συμφερόντων της εργατικής τάξης στην στρατηγική ταύτιση με τα συμφέροντα των μικροαστικών στρωμάτων,στην  πρακτική της  υποταγής στην αστική νομιμότητα και την κοινοβουλευτική ενσωμάτωση της εργατικής διαμαρτυρίας.

Εάν ήταν κάτι να ζηλέψει ο Γκαίμπελς(όπως ένας φίλος...σύνεδρος,μας κατηγόρησε σε σχόλιό του),δέν είναι η συμβολική "κατασκευή" μίας "είδησης", αλλά η  καταστροφική πρακτική της  ηγεσίας του ΚΚΕ να εγκλωβίζει χιλιάδες ανήσυχες συνειδήσεις αγωνιστών,σε μία επαναλαμβανόμενη και διαχρονική αποστράτευση,που απογοητεύει και παροπλίζει ολόκληρες γενιές  που πίστεψαν και "επένδυσαν" πολιτικά και συναισθηματικά στο ΚΚΕ.

• Είναι το θράσος που έχει να εμφανίζει ώς  αντικομμουνιστικές τις προσεγγίσεις και τις αναφορές διαφορετικών ρευμάτων της αριστεράς, τη στιγμή που θεωρεί "αδελφούς",συναλλάσεται και διαλέγεται με αποδεδειγμένους αντικομμουνιστές,νεκροθάφτες  εργατών.
• Είναι η  δυνατότητα που έχει να εμφανίζει ώς επαναστατική,την πολιτική που καταδικάζει τους εργαζόμενους απο τάξη φορέα κοινωνικής ανατροπής του καπιταλισμού,σε δύναμη εκλογικής διαμαρτυρίας και συσώρευσης κομματικής δύναμης στα συνταγματικά πλαίσια.
• Είναι η δύναμη που αποκτά η ηγετική του ομάδα "χτίζοντας" τα μέλη και τους οπαδούς του πίσω απο "αλάθητες" ερμηνείες,απαγορευμένες κριτικές,δόγματα και σταθερές που δημιουργούν ένα μεταφυσικό κλίμα για την "ηγεσία" και "το κόμμα",λές και αυτά δέν είναι εργαλεία για την ανατροπή σήμερα και την εξουσία, αύριο των εργαζομένων, αλλά ο σκοπός της δύναμης και της δράσης των κομμουνιστών.
  
• Είναι η ιστορική αυταρέσκεια που ταυτίζει τη σημερινή συμβιβαστική πολιτική γραμμή και απολογητική ιδεολογική αντίληψη με τις ποιό φωτεινές σελίδες της επαναστατημένης αριστεράς στην Ελλάδα,που θεωρεί ώς αποκλειστικό  και μοναδικό συνεχιστής των ηρωϊκών και ανεπανάληπτων σελίδων της ιστορικής της διαδρομής,τη σημερινή ηγετική ομάδα.

Με τη χτεσινή μας αναφορά  δέν θελήσαμε φυσικά  να ταυτιστούμε με καμία φιλολογία που επιχειρεί να βλάψει τάχα το ΚΚΕ και τη συνοχή του.Αυτό ούτε μας αφορά,ούτε μας απασχολεί.
Μία περισσότερο προσεχτική και λιγότερο προκατειλλημένη ανάγνωση έκανε απο την αρχή ορατό και αντιληπτό το χαρακτήρα και το νόημα της ανάρτησης.
Θελήσαμε με συμβολικό τρόπο να προβάλλουμε την αντίφαση που ενώ υποτίθεται ότι ένα συνέδριο ασχολείται με  τις «εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα απ' τη σοσιαλιστική οικοδόμηση τον 20ό αιώνα - και την αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό»,την ίδια στιγμή φαίνεται να αγνοεί το γεγονός ότι  μία χώρα  χρησιμοποιεί τα σύμβολα της εργατικής εξουσίας για να επιβάλλει ένα καθεστώς εκμετάλευσης της εργατικής δύναμης,σε ένα περιβάλλον άγριας καταστολής και καταπίεσης.
Αγνοεί ότι οι σχετικές συνθήκες που οδήγησαν στην κατάρευση των καθεστώτων του λεγόμενου σοσιαλισμού ισχύουν και αναπτύσονται και σήμερα στις χώρες εκείνες που θεωρούν ότι πορεύονται σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Ότι είναι τουλάχιστον υποκρητικό να συζητάει κανείς για το περιεχόμενο και την ουσία του σοσιαλισμού, με κόμματα που η εξουσία τους ανέχεται και συντηρεί ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που προκαλεί χιλιάδες εργάτες νεκρούς,διατροφικά σκάνδαλα,παράνομο πλουτισμό και μεθόδους διακυβέρνησης που καμία σχέση δέν έχουν με την εργατική εξουσία.
Για να ξεχωρίζουμε εκείνους που διασύρουν την ουσία και το περιεχόμενο της κοινωνικής απελευθέρωσης απο τους ταξικούς, συλλογικούς εκφραστές και δημιουργούς της.