ΧΑΙΡΕ,Ω ΧΑΙΡΕ ΑΓΟΡΑ!!

Δέ 'φτάσαν τα λεφτά για τη Γιάννα και το Θόδωρα,δέν είχαν λέει να σπρώχνουν άλλα στο ζημιογόνο μαγαζί,δέν ήταν αρκετά ούτε τα έσοδα απο τις κρατικές διαφημήσεις, καταρρέει και ο Κωστάκης,οπότε "κλείστο να πάει στο διάολο".
Μήν έχουμε σκοτούρες καλοκαιριάτικα.

Αυτό είναι το μεγαλείο της ελευθερίας στον καπιταλισμό.
Δέ σου προσφέρει η "επένδυση",το κλείνεις και στέλνεις στα αζήτητα,δεκάδες εργαζομένων χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανένα,χωρίς να υπολογίζεις ανθρώπους που καταστρέφεις, όνειρα που ακυρώνεις,σχέδια που αναβάλεις.

Βέβαια κανένας δέν πιστεύει στ'αλήθεια ότι το "μαγαζί " έκλεισε λόγω ζημιών.
Εάν ήταν έτσι τα μισά μαγαζιά του χώρου των ΜΜΕ, εάν όχι όλα θα είχαν κλείσει απο καιρό.

• Το πολιτικό παρασκήνιο που κάθε φορά παίζεται στο χώρο των ΜΜΕ,όποτε ανεβαίνει η μία κομματική φατριά του κεφαλαίου στη θέση της άλλης,είναι καί γνωστό και εύκολα αναγνώσιμο.
• Οι εκλογικές επιδόσεις της Ν.Δ.σε συνδιασμό με τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού,το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και η προοπτική μίας κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ,είναι σαφές ότι βάρυναν στην απόφαση της δραστήριας πολιτικά οικογένειας Αγγελοπούλου,όχι βέβαια για να αναστείλει τη δυνατότητα επιρροής που ασκεί σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για να προωθήσει τα στενά και ευρύτερα ταξικά της συμφέροντα,αλλά για να τα επαναδιαπραγματετεί με νέους όρους στις νέες συνθήκες.
• Ποιός είναι όμως αυτός που θα απορρίψει χωρίς δεύτερη σκέψη,(στο πλάισιο διαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και των κομματικών του διατάξεων), το ενδεχόμενο άμεσης εμπλοκής στο πολιτικό παιχνίδι της οικογένειας,όταν μάλιστα μπορεί να ενισχυθεί απο μία "απο μηχανής" παρέμβαση του άλλου σωτήρα θεού της μεγάλης επιχειρηματικής οικογένειας της Ν.Δ., Α.Βγενόπουλου;

Αυτό που σε κάθε περίπτωση προέχει είναι η διασφάλιση των εργαζομένων,των θέσεων και των δικαιωμάτων τους.
Οι αυταπάτες και τα σκοτεινά παιχνίδια της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας δέν πρέπει να αναβάλλουν και να αναστείλλουν τη μαζική και συλλογική διεκδίκηση των εργατικών δικαιωμάτων.
Οι χαμηλοαμοιβόμενοι,περιστασιακά και σκληρά εργαζόμενοι στο χώρο του τύπου-ΜΜΕ πρέπει να υπερβούν τις γονηκλισίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών και να οργανώσουν την αντίσταση στην πολιτική που τους μετατρέπει απο εργαζόμενους σε αριθμούς,απο ζωντανούς ανθρώπους σε "νεκρούς" δείκτες.