ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»

“Κάποιοι επικεντρώνουν την συζήτηση στο χάσμα μεταξύ ιδιοκτησίας και διεύθυνσης. Εμείς θέλουμε να θέσουμε το πρόβλημα του χάσματος που υφίσταται μεταξύ των συντακτών και των διευθύνσεων/αρχισυντακτών. Το χάσμα αυτό, φυσικά, αντανακλάται και στο περιεχόμενο της εφημερίδας και συνεπώς συμβάλλει στην απώλεια της μαχητικότητας και της αξιοπιστίας της. Κι εφόσον όπως μας μετέφερε ο εκπρόσωπός μας, Πάνος Σώκος, επιθυμία της ιδιοκτησίας είναι η εφημερίδα να ελέγχει την εξουσία, οφείλουμε για έναν ακόμα λόγο να απαντήσουμε γιατί αυτό δεν συμβαίνει επαρκώς.

Τα προβλήματα που εντοπίζουμε είναι τα εξής:

1. Πολλά ρεπορτάζ που ενοχλούν την εξουσία (πολιτική και οικονομική) είτε απορρίπτονται εκ των προτέρων όταν προτείνονται, είτε απαξιώνονται, είτε μπαίνουν στο συρτάρι, είτε ψαλιδίζονται και γίνονται άνευρα.
2. Το τελικό κείμενο που δημοσιεύεται με την υπογραφή μας δεν μας εκφράζει πάντα 100% . Επιπλέον, δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε τις παρεμβάσεις που γίνονται, παρά μόνο μετά τη δημοσίευση.
3. Δεν αξιοποιούνται όλοι ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Υπάρχουν συντάκτες πολλών ταχυτήτων. Δεν υπάρχουν καθαροί και κοινοί κανόνες για όλους.
4. Κατά περιόδους ορισμένοι διαπιστώνουν ότι έχουν μπει “στο ψυγείο” και συμπεραίνουν ότι αυτό σχετίζεται με διαμαρτυρίες ή κριτική που έχουν ασκήσει επί των θεμάτων. Και όπως γνωρίζουμε όλοι, το “πάγωμα” ενός συντάκτη συνεπάγεται απαξίωσή του στις δημοσιογραφικές πηγές και ουσιαστικά την επαγγελματική ακύρωσή του.
5. Υπάρχουv άλλοι που νιώθουν έντονα πως επί χρόνια και συστηματικά καταπατάται η επαγγελματική και προσωπική τους αξιοπρέπεια. Ακόμη και όσοι από εμάς δεν το έχουν ζήσει τόσο έντονα οι ίδιοι, το έχουν δει να συμβαίνει σε συναδέλφους τους.
6. Συχνά η πίστη του συντάκτη για το ρεπορτάζ του και η υποστήριξη της αξίας αυτού του ρεπορτάζ χαρακτηρίζεται εμμονική, ενώ ο ίδιος προσβάλλεται.
7. Πολλοί έχουν υποστεί ψυχολογική βία. Την ίδια που υπέστησαν και συνάδελφοι μας που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν τα τελευταία χρόνια χωρίς να μιλήσουν γι’ αυτό. Κι αυτό γιατί όσοι προσπάθησαν να πουν κάποια κουβέντα είδαν την πόρτα της εξόδου.
8. Οι συντάκτες δεν συμμετέχουμε στις επιλογές επί του δημοσιογραφικού περιεχομένου που θα μπορούσαν να είναι συμμετοχικές και γόνιμες για την εφημερίδα.

Η κοινή διαπίστωση ότι τα παραπάνω προβλήματα δεν παρατηρούνται σε ένα μόνο τμήμα της εφημερίδας, καταδεικνύει μια παθογένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειλικρίνεια και αίσθηση ευθύνης από όλους μας, σε όλα τα επίπεδα. Οφείλουμε να αποδείξουμε ότι το φράγμα του φόβου έχει σπάσει, να λέμε με θάρρος τη γνώμη μας και να αγωνιστούμε όλοι για να ξαναγίνει η εφημερίδα μας αυτό που της αξίζει να είναι. .

Τα αιτήματά μας είναι τα εξής:

1. Να ξαναγίνουμε εφημερίδα των συντακτών που θα ελέγχει την εξουσία.
2. Να υπάρξει πραγματική ελευθεροτυπία και στην κυριακάτικη έκδοση.
3. Να αξιοποιηθούν όλοι οι συντάκτες χωρίς αποκλεισμούς και τακτικές “αυλής”.
4. Να γίνεται σεβαστή η προσωπικότητα κάθε συντάκτη.
5. Να υπάρχει καλύτερη συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ συμπληρωματικών τμημάτων της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», αλλά και συνολικά της εφημερίδας.

Η παρέμβαση μας δεν σχετίζεται με προσωπικές φιλοδοξίες, παρά μόνο με την ανάγκη να μπορούμε όλοι οι συντάκτες να προσφέρουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε ένα εργασιακό πλαίσιο, που θα λειτουργεί και θα εξελίσσεται με θετικό τρόπο.
Τέλος, ζητάμε από αυτή τη συνέλευση να παραμείνει ανοιχτή, διασφαλίζοντας ότι πρακτικές, όπως αυτές που περιγράψαμε, πλέον ανήκουν οριστικά στο παρελθόν”.