@ntistasi.gr: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ "ΣΥΓΧΡΟΝΟ".

Οι περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές φροντιστηρίων, όταν δίνουμε συνέντευξη για να προσληφθούμε, καλούμαστε από τους εργοδότες να κάνουμε τις λεγόμενες ΄΄συμφωνίες κυρίων΄΄. Οι συμφωνίες αυτές περιλαμβάνουν όρους που βρίσκονται εξευτελιστικά μακριά από τη ΣΣΕ (μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, λειψά ένσημα, απλήρωτες ώρες). Οι εργαζόμενοι στο ΄΄Σύγχρονο΄΄ εκτός από τη μη καταβολή δώρων/επιδομάτων, προβληματίζονταν και για αμοιβές κάτω από τη σύμβαση, αδήλωτες ώρες, απλήρωτες ώρες ενημερώσεων, ώρες που με ευθύνη της επιχείρησης δεν γίνονταν και δεν πληρώνονταν ή αναπληρώνονταν, δουλειά τις Κυριακές χωρίς την προσαύξηση του 75%.
Ένα γεγονός τον Φλεβάρη του 2008 (απλήρωτες ώρες λόγω χιονόπτωσης), φάνηκε να δρα καταλυτικά. Άρχισαν συναντήσεις εκτός φροντιστηρίου, στις οποίες συμμετείχαν ολοένα και περισσότεροι συνάδελφοι, με ολοένα και μεγαλύτερη διάθεση να διεκδικήσουν. Μαζεύτηκαν υπογραφές πάνω από 20 συναδέλφων και συντάχθηκε κείμενο με το οποίο αξιώνονταν όχι μόνο τα ωρομίσθια της μέρας της χιονόπτωσης αλλά και όλα όσα (δώρα, επιδόματα, ένσημα) δεν αποδίδονταν από την επιχείρηση, παραβιάζοντας τη Σ.Σ.Ε.
Δυστυχώς, το εγχείρημά μας δεν προχώρησε μέχρι την τελική σύγκρουση, είχε αφήσει όμως σημαντική παρακαταθήκη για την επόμενη χρονιά.
Έτσι λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2008, 5 συνάδελφοι αποφασίζουμε να στείλουμε επιστολή στη διεύθυνση της επιχείρησης με την οποία απαιτούμε τα δώρα των Χριστουγέννων.
Η σύγκρουση με την εργοδοσία πριν τις διακοπές, ήταν για όλους μας μια ξεχωριστή εμπειρία. Δύο μέτοχοι απευθύνθηκαν στον καθένα από μας ξεχωριστά. Πέρα από τις προσπάθειες να μας πιέσουν συναισθηματικά, έφτασαν στο σημείο να προτείνουν σε δύο από εμάς να πουν στους υπόλοιπους τρεις, ότι πήραν τα δώρα, χωρίς φυσικά να τους τα δώσουν!
Η επιμονή μας όμως είχε αποτέλεσμα, καθώς όχι μόνο πήραμε τα δώρα των Χριστουγέννων αλλά και λίγους μήνες αργότερα και τα δώρα του Πάσχα. Είχαμε όμως ισχυρές ενδείξεις - μετά το Πάσχα - ότι δεν θα επαναπροσληφθούμε.
Στέλνουμε τότε δεύτερη επιστολή και καλούμε τους μετόχους σε συνάντηση, μη δεχόμενοι καμία εκδικητική απόλυση. Οι μέτοχοι αρνούνται αρχικά και προσπαθούν να σπάσουν το μέτωπό μας.
Οι μέτοχοι μετά τη συνεχή πίεση τη δικιά μας και του ΣΕΦΚ, υποχωρούν και στη συνάντηση που ορίζεται για την προτελευταία εβδομάδα των θερινών μαθημάτων του Ιουλίου, προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μας έδωσαν ώρες το καλοκαίρι γιατί δεν είχαν, ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να μας απολύσουν εκδικητικά και ότι υποφέρουν από την οικονομική κρίση.
Μας υπόσχονται ότι την νέα χρονιά θα προσπαθήσουν να μας βρουν ώρες, γιατί μας εκτιμούν ως επιστήμονες και δασκάλους.
Δεν επαναπαυόμαστε με αυτήν την ΄΄υπόσχεση΄΄ και αποφασίζουμε ότι πρέπει να τους πιέσουμε περισσότερο, πριν να κλείσουν για καλοκαίρι. Γίνονται δύο διαφορετικές παραστάσεις διαμαρτυρίας, μία από τον ΣΕΦΚ και μια από το ΠΑΜΕ, που επιλέγει να κάνει χωριστή παράσταση.
Οι εργοδότες όμως τον Σεπτέμβρη έκαναν πράξη το αρχικό τους σχέδιο και έτσι κανένας από τους τρείς από εμάς που κερδίσαμε τα δώρα δεν επαναπροσλήφθηκε. Τον Οκτώβρη του 2009 τρείς από εμάς προχωρήσαμε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας διεκδικώντας τις διαφορές από την ΣΣΕ όλων των χρόνων που εργαζόμαστε στο φροντιστήριο (2 και 3 χρόνια) και φυσικά επαναπρόσληψη από τη νέα χρονιά.
Στην συζήτηση στην Επιθεώρηση Εργασίας (20/11/09), εμείς απαιτήσαμε και το καταφέραμε μετά από μάχη, να συζητηθεί μαζί με τις οικονομικές αξιώσεις μας (το μεγαλύτερο μέρος των οποίων και πήραμε) και το βασικό αίτημα της επαναπρόσληψης από την νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Είχαμε μαζί μας το νέο προεδρείο του Δ.Σ του ΣΕΦΚ, πολλούς αλληλέγγυους συναδέλφους και συνδικαλιστές από τις ομοσπονδίες της ΟΙΕΛΕ, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, οι οποίοι δήλωσαν ότι δεν θα υπάρχει ανοχή από το εκπαιδευτικό κίνημα για καμιά εκδικητική απόλυση καθηγητων στα φροντιστήρια που διεκδικουν.
Στις 10 Φλεβάρη στην απεργία των πρωτοβάθμιων σωματείων Ιδιωτικού και δημόσιου τομέα κατά των πρώτων μέτρων της Κυβέρνησης και της ΕΕ αποφασίσαμε να παρέμβουμε ξανά στο Σύγχρονο της Κάνιγγος οργανώνοντας απεργιακή φρουρά. Εκεί ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές συναδελφικής αλληλεγγύης, αφού έξι στους εννιά συναδέλφους που δούλευαν εκείνη την μέρα, αποφάσισαν να συμπαρασταθούν στον δίκαιο αγώνα μας και δεν ανέβηκαν για μάθημα. Το γεγονός αυτό μας γεμίζει αυτοπεποίθηση και κουράγιο για τη συνέχιση του αγώνα της επαναπρόσληψης.
Η εμπειρία μας ως τώρα από την υπόθεση του ΄΄Σύγχρονου΄΄ δείχνει από τη μια τις διαθέσεις των εργοδοτών να χρησιμοποιούν την εργασιακή επισφάλεια και την κινητικότητα του κλάδου μας - η οποία θα κορυφωθεί στο επόμενο διάστημα μετά την ιστορικών διαστάσεων επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ στις δυνάμεις της εργασίας αλλά και ειδικότερα μετά το νέο πολυνομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου - για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους, αλλά και την αδιάκοπη προσπάθειά τους να εκμαυλίσουν τις συνειδήσεις μας, να μας υποτάξουν.
Δείχνει όμως και την άλλη πλευρά, τους εργαζομένους που μέχρι τώρα θεωρούσαν πως τίποτα δεν αλλάζει, που δεν ήξεραν πώς και γιατί να αντισταθούν και να διεκδικήσουν, που πίστευαν ότι ο συνδικαλισμός είναι ξεπουλημένος στα αφεντικά ή εξυπηρετεί παραταξιακές ή και προσωπικές σκοπιμότητες, να συνειδητοποιούν τώρα τις ανάγκες τους, να απευθύνονται ενυπόγραφα προς την εργοδοσία, να αγωνίζονται μαζί με τους συναδέλφους τους για κοινούς στόχους, να νιώθουν τη δύναμη της αλληλεγγύης να ξεπερνά τον φόβο τους, να ωριμάζει μέσα τους η ανάγκη του αγώνα.

Αυτή την πλευρά της ελπίδας και της προοπτικής των συλλογικών, ακηδεμόνευτων και τελικά νικηφόρων αγώνων πρέπει να αναπτύξουμε και να μαζικοποιήσουμε από δω και πέρα.

Γιατί, συνάδελφοι, αυτός είναι ο μόνος δρόμος.

Για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας.

Για να κερδίσουμε τη ζωή μας.

Δ. Αμπάτης, Χημικός
Χ. Κουκουφιλίπου, Μαθηματικός
Γ. Κυριαζίδης, Μαθηματικός
Φ. Μποτσώλης, Φυσικός