Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΙΒΙΟ ΓΙΑ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ.!

Απόδειξη της...."βεβήλωσης" απο τα "τάγματα" της σύγχρονης ΕΚΟΦ.Την Ε.Α.Α.Κ .Ας ελπίσουμε ότι η μαχόμενοι σύντροφοι της βάσης της ΚΝΕ-ΚΚΕ  δέ θα τσιμπήσουν στο δόλωμα των επιτελών.

Μία "αυτοψία" στο χώρο του "συμβάντος" είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς γιατί ο ζήλος των μελών της ΚΝΕ Παντείου και η άστοχη ενέργεια των συντρόφων της ΕΑΑΚ,έδωσε την ευκαιρία που ζητούσε η ηγεσία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ για να επιτεθεί με αχαρακτήριστο τρόπο και πρωτοφανή εμπάθεια σε έναν οκόκληρο πολιτικό χώρο.

Η πλακέτα βρίσκεται στο χώρο που έχει η ΑΝΑΣΑ-ΕΑΑΚ και όπως βλέπει κανείς υπάρχουν άπειρα σημεία που θα μπορούσε να τοποθετηθεί,όπως  ο χώρος που καταλαμβάνει η ΠΑΣΠ ή η ΔΑΠ,ή να τοποθετηθεί σε χώρο όπου θα εξασφάλιζε την απαραίτητη προστασία και σεβασμό στο τιμώμενο πρόσωπο.Αντ'αυτού επιλέχθηκε η πρόκληση.

Μάλλον άστοχα και αυθόρμητα ενεργούντες οι σ/φοι της ΑΝΑΣΑ άφησαν το περιθώριο στην ΚΝΕ να στήσει άλλο ένα μύθο γύρω απο τις δήθεν επιθέσεις που δέχεται.

Αντί να  αφαιρεθεί η πλάκα θα μπορούσε να τεθεί το θέμα στη γενική συνέλευση ή να οριστεί απο το σύλλογο ένα σημείο.

Δέν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η μεθόδευση ήταν σχεδιασμένη και αποφασισμένη απο την καθοδήγηση της ΚΝΕ.Εάν ισχύει κάτι τέτοιο τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά και δέν θα μείνουν στην Πάντειο .

Δέ χρειάζεται όμως πολύ μυαλό,για να κατανοήσει κανείς τους λόγους της έκτασης που δίνουν οι ηγεσίες της ΚΝΕ-ΚΚΕ.
Αφενός τα σημάδια αμφισβήτησης των επιλογών του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα γίνονται όλο και ποιο πολύ ορατά.Δέν προέκυψαν εσχάτως με τις γνωστές αποχωρήσεις.Εδώ και αρκετό χρόνο μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εφαρμόζουν με το "στανιό" στο μαζικό κίνημα μία πρωτοφανή τακτική η οποία ισοφαρίζει την κριτική και την αποδοκιμασία στις συνδικαλιστικές παρεμβάσεις και τα σχήματα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με τα αστικά κόμματα και παρατάξεις.Παράλληλα,η γενίκευση της διάσπασης και του διαχωρισμού σε όλα τα μέτωπα και η δημιουργία κομματικού "κινήματος" δοκιμάζεται πολύ σοβαρά στην βάση του ΚΚΕ.
Η προσπάθεια τόσο στενού και ασφυκτικού ελέγχου απο την ηγεσία του ΚΚΕ των κινημάτων ποτέ δεν είχε εκφραστεί τόσο έντονα,κάθετα και απόλυτα.Η ένταση της επίθεσης,ωριμάζει στους εργαζόμενους την άποψη που θέλει ένα ενωτικό,ταξικό και αποφασισμένο για ανατροπές εργατικό και λαϊκό κίνημα,κάτι που η ηγεσία του ΚΚε φαίνεται να φοβάται και να απεύχεται.

Είναι ακατανόητη για παράδειγμα η διάσπαση των γενικών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα στα παν/μια και τα ΤΕΙ,σε  μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο και σε ένα χώρο με ισχυρή παρουσία της επαναστατικής αριστερά και δυνατοτητες κλονισμού της κυβερνητικής πολιτικής.
'Οπως ακατανόητη είναι (με όρους κινήματος)η αποχώρηση του ΠΑΜΕ απο το ΣΕΦΚ και η προετοιμασία  αντίστοιχου κλίματος σε άλλους συλλόγους και σωματεία με ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και τα τελευταία δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη,αναφορικά με τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις πρωτοβουλίες τους.

Η ηγεσία του ΚΚΕ ξέρει πολύ καλά ότι σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ με τις μορφές και τις μεθόδους του παρελθόντος.

Αυτό φάνηκε (παρότι δέν έχει καμία σχέση με την τρέχουσα περίοδο και χωρίς τα χαρακτηριστρικά πρωτογενούς  ταξικής αντιπαράθεσης)το Δεκέμβρη του '08,όπου για να βγεί απο την απομόνωση,στόχευσε και πάλι Αριστερά,χρησιμοποιόντας τη λάσπη για να χτίσει το εσωτερικό του και για να "λερώσει" τους αντιπάλους του.

Σε τέτοιες περιόδους σάν αυτή που διαφαίνεται,το ΚΚΕ δέν μπορεί να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα την οργή και το πάθος που αναπτύσεται στις λαϊκές μάζες.Η συνεχής αναφορά στην "αποφασιστική μάχη" και την "τελική αναμέτρηση", φαντάζουν σάν βρυχυθμοί φυλακισμένου λέοντα,όταν δέν συνοδεύονται απο αντίστοιχες δράσεις και πρακτικές που να οξύνουν την αντιπαράθεση και να "εκπαιδεύουν" στον ταξικό, πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.

Οι κρίσιμες επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ,φαίνεται να αποστρέφονται την ανάσα της εξεγερτικής τάσης των μαζών που είναι καί ορατή καί δυνατή στους δρόμους και τις απεργίες.Η υπαρκτή αυτή τάση  συγκρούεται με την αντίληψη που κυριαρχεί στο εσωτερικό του, για την αυθόρμητη δράση  και τη δυνατότητα επιρροής και κυριαρχίας στην ενθερμό πράξη και το περιεχόμενο της επαναστατικής πρωτοπορίας.

Σε κάθε περίπτωση θα είναι τραγικό λάθος να εμπλακεί ο κόσμος της Επαναστατικής Αριστεράς στα Παν/μια και αλλού σε μία αντιπαράθεση με τους αγωνιστές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με αυτό το περιεχόμενο και αυτά τα χαρακτηριστικά.

Η αναγκαιότητα της ταξικής ενότητας πρέπει να κυριαρχήσει απέναντι σε μία διχαστική και  παραπλανητική αντιπαράθεση που στήνεται σε κομματικά ντουβάρια και έξω απο τις ανάγκες της περιόδου και τις προτεραιότητες του κινήματος και της συγκυρίας.

Δέν έχουμε κανένα λόγο να απολογηθούμε στη ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.

Η Σωτηρία ήταν και παραμένει στο κάδρο των πρωτύπων μας.Όχι ταριχευμένη σε πλακέτες και χρυσά περιτυλίγματα,αλλά ζωντανή,στην καθημερινή ταξική πάλη,έξω απο τα εργοστάσια,στους δρόμους του αγώνα και της σύγκρουσης με την εργοδοσία,την κυβέρνηση την αστική πολιτική και τους μηχανισμούς της.

Εκεί την τιμάμε σήμερα τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου,όπως το Νίκο Τεμπονέρα,τον Κουμή και την Κανελλοπούλου και όλους τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για να πάμε ένα βήμα πιό μπροστά.

Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου,όπως ο Αρης Βελουχιώτης,ο Νίκος Μπελογιάννης και  όσοι θυσιάστηκαν για οράματα,αξίες και ιδανικά δέν ανήκουν σε καμία ηγεσία και σε κανένα μηχανισμό.
Ανήκουν στην συλλογική μνήμη,το ιστορικό δίδαγμα και παράδειγμα που διαμορφώνει η δύναμη της θέλησης και της ταξικής συνείδησης.
Ανήκουν στο ιστορικό κεκτημένο της  εργατικής τάξης,το λαϊκού κίνηματος και της Αριστεράς.
Η προσπάθεια να ταυτιστούν διαχρονικά και apriori τα πρόσωπα με τους τίτλους και τα σύμβολα,χωρίς περιεχόμενο και ουσία για να φορτίσουν συναισθηματικά τους αγωνιστές και να θολώσουν τα πολιτικά και ιδεολογικά ζητούμενα της περιόδου,είναι μία πρακτική βαθιά αντιδιαλεκτική που παραπέμπει περισσότερο σε θρησκευτική σέχτα και λιγότερο σε κομμουνιστική οργάνωση.

Γιατί οι Κομμουνιστές δέν υπερασπιζόμαστε εικόνες και αγάλματα υπερασπιζόμαστε ιδέες και συμφέροντα.