Μπορεί το καλοκαίρι να τελείωσε και οι εξεταστικές να αρχίζουν αλλά η φετινή χρονιά δε θα είναι μία από τα ίδια για το χώρο της εκπαίδευσης. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το σφοδρό πόλεμο που εδώ και καιρό έχει κηρύξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε σχολεία και πανεπιστήμια. Η πολιτική της κυβέρνησης του μνημονίου και της τρόικας, έχοντας σαρώσει εργασία, υγεία και οτιδήποτε ο λαός είχε κατακτήσει δεκαετίες τώρα, έρχεται να ισοπεδώσει και το τελευταίο που μας έχει απομείνει, το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Το νομοσχέδιο έκτρωμα, για το οποίο λέγαμε όλη την προηγούμενη χρονιά, το ψήφισαν πραξικοπηματικά μέσα στο κατακαλόκαιρο, τρέμοντας στην ιδέα ενός μαζικού και ανυποχώρητου φοιτητικού κινήματος. Το νέο πανεπιστήμιο που θέλουν δεν έχει καμία σχέση με το παλιό, ή μάλλον αποτελεί κακέκτυπό του, αφού απομακρύνεται πλήρως από τον εκπαιδευτικό του ρόλο και υποτάσσεται στα συμφέροντα του κεφαλαίου και της αγοράς:
-Το νέο πανεπιστήμιο απαλλάσσει την κυβέρνηση από το βάρος της χρηματοδότησης, πλήγμα για εμάς αφού το κόστος μετακυλύεται στις πλάτες μας. Όχι μόνο θα φοιτούμε σε ένα υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο χωρίς δωρεάν φοιτητικές παροχές(π.χ. σίτιση, στέγαση, συγγράμματα), αλλά θα καλούμαστε να πληρώσουμε ακόμα και δίδακτρα! Εκπαίδευση για λίγους και προνομιούχους.
-Το νέο πανεπιστήμιο δεν έχει γνώμονα τις ανάγκες των φοιτητών αλλά αυτές των επιχειρήσεων που αποκτούν τον πλήρη έλεγχο της λειτουργίας του πανεπιστημίου. Αυτές βάζουν μέρος των λεφτών, αυτές πλέον εκπροσωπούνται μέσω του Συμβουλίου Διοίκησης( manager εντεταλμένος τους, στελέχη του επιχειρηματικού κόσμου), αυτές τελικά είναι και που θα καθορίζουν τους όρους και τις συνθήκες σπουδών αλλά και τα χαρακτηριστικά των αποφοίτων.
Για να υπερβεί το σύστημα την κρίση θέλει εργαζόμενους σύμφωνα με το νέο μοντέλο:
α) πιο εκμεταλλεύσιμους αφού το πτυχίο ούτε ενιαίο είναι, ούτε και αντίστοιχη συλλογική κατοχύρωση εξασφαλίζει.
β) πιο ευέλικτους, με περιορισμένο γνωστικό αντικείμενο που θα ανταποκρίνεται στις υπάρχουσες ανάγκες της αγοράς εργασίας και όταν αυτές αλλάζουν θα υποχρεώνεται να επανακαταρτίζονται με προσωπικά έξοδα στα Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης.
γ) πιο πειθήνιους αφού το νέο πανεπιστήμιο θα είναι ένας αποστειρωμένος χώρος όπου ο πλούσιος πολιτικός διάλογος καταργείται. Το φοιτητικό κίνημα δεν έχει ρόλο στο νέο αυταρχικό πανεπιστήμιο. Και η εντατικοποίηση των σπουδών (διαγραφές φοιτητών, αλυσίδες μαθημάτων κλπ.) αλλά και η κατάργηση του ασύλου θέλουν να διαμορφώσουν ένα φοιτητή και μετέπειτα έναν εργαζόμενο που δεν θα μπορεί, ούτε και θα ξέρει να διεκδικεί τα δικαιώματά του, που θα σκύβει το κεφάλι στο manager και αργότερα στον εργοδότη. Αυτό που καταργούν τελικά δεν είναι η κομματοκρατία γιατί αυτή διατηρείται( ο manager ορίζεται από την κάθε κυβέρνηση), αλλά η δυνατότητα των φοιτητών να διεκδικούν όσα δικαιούνται.
- Τέλος πάρα πολλά ιδρύματα κλείνουν πετώντας φοιτητές σε πάνω από 150 τμήματα στο δρόμο (π.χ. Στο πολυτεχνείο οι σχολές συγχωνεύονται από 9 σε 4).
Το έχουν δηλώσει και ξεκάθαρα: «εναρμόνιση σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς».
Αυτές είναι οι ανάγκες τους και σίγουρα όχι οι δικές μας.
Μόνος δρόμος, ο δρόμος του μαζικού και μαχητικού αγώνα διαρκείας
Είναι προφανές ότι ο νόμος αυτός δεν παίρνει καμία διόρθωση αλλά ανατροπή και ότι το φοιτητικό κίνημα μακριά από ηττοπάθειες και φοβίες περί εξεταστικής πρέπει να βγει μαζικότατα στους δρόμους. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο: ήδη η Διαμαντοπούλου έχει εξαγγείλει πως από την ερχόμενη Τετάρτη θα παρουσιάσει ολοκληρωμένο το πρόγραμμα σταδιακής υλοποίησης του νόμου! Ή τώρα ή ποτέ, συνάδελφοι! Όσο σκληρός είναι ο νόμος τόσο σκληρή θα πρέπει να είναι και η αντίδρασή μας. Είναι χρέος μας να προασπίσουμε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και από τα δικαιώματα που έχει κατακτήσει με αγώνες δεκαετιών το φοιτητικό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όπου και αν εφαρμόστηκαν παρόμοιες μεταρρυθμίσεις, το εκπαιδευτικό σύστημα απέτυχε παταγωδώς προκαλώντας την έκρηξη των φοιτητών και οδηγώντας σε κινητοποιήσεις (Χιλή, Αγγλία, Γαλλία κλπ). Εξάλλου, τη στιγμή που η κοινωνία βράζει και η οργή των εργαζομένων, ως ορμητικός χείμαρρος, ετοιμάζεται να τους καταπνίξει, εμείς, σαν νεολαία, πρέπει να σταθούμε αντίστοιχοι των περιστάσεων.
Ας απομονώσουμε τις λογικές των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που ένα καιρό πριν καλούσαν σε διάλογο που όχι μόνο δεν απέφερε τίποτα αλλά έδωσε και κάλπικες ελπίδες στους φοιτητές ότι αυτός ο νόμος μπορεί να βελτιωθεί. Είναι αυτοί που χρόνια στηρίζουν τις επιλογές των κυβερνήσεών τους. Είναι αυτοί που καταθέτουν την παιδεία 2020(που μέχρι τότε μπορεί να μην υπάρχει καν) αδερφάκι του νόμου της Διαμαντοπούλου. Είναι αυτοί που θα πουν ότι ο νόμος ψηφίστηκε και πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είναι αυτοί που τελικά-τελικά δεν θέλουν, δεν μπορούν και δεν ξέρουν.
Ας ακούσουμε τις φωνές του αγώνα.
Τώρα είναι η ώρα το φοιτητικό κίνημα να συνδεθεί με τις απεργίες των εργαζομένων και το κίνημα των πλατειών και να απαιτήσει την ανατροπή της κυβέρνησης και οποιουδήποτε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Να πάμε για ένα κίνημα όλων των αγωνιζόμενων τμημάτων της εκπαίδευσης (καθηγητές, δάσκαλοι, μαθητές ειδικά μετά τις εξαγγελίες για τα σχολεία) που θα συγκρούεται με την πολιτική του μνημονίου-του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ στην παιδεία. Ανατρέπουμε το καινούριο καταργώντας παράλληλα το παλιό. Πάνω στα συντρίμμια του πανεπιστημίου της κρίσης και του Μνημονίου να χτίσουμε το πανεπιστήμιο της κοινωνίας και των αναγκών μας. Μέσα από μαζικές Γεν. Συνελεύσεις να διαμορφώσουμε τη νικηφόρα μας προοπτική. Στη δεδομένη συγκυρία η δυνατότητά μας να νικήσουμε είναι πιο βέβαιη από ποτέ. Μπορεί να το ψήφισαν 250 βουλευτές και να καυχιούνται για τη ¨συναίνεση¨ που πέτυχαν αλλά ο λαός δεν θα συναινέσει ποτέ. Αυτοί οι 250 είναι αυτοί που φοβούνται να κυκλοφορήσουν δημόσια, είναι αυτοί που ο λαός τους γιαουρτώνει και τους ξεφτιλίζει όπου τους πετύχει. Ας μην σκεφτόμαστε λοιπόν τις εξεταστικές μας τώρα που το πανεπιστήμιο καταστρέφεται, ας σκεφτούμε τις ζωές, το μέλλον, τη γενιά μας και τι θα παραδώσουμε στις νεότερες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου