Η τραγική και αδιέξοδη επιλογή του συνανθρώπου μας ας γίνει η αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η πραγματικότητα που ζει η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία.
Όχι για να διαπιστώσουμε (για άλλη μία φορά) το δράμα μας, αλλά για να κάνουμε το απαραίτητο άλμα που χρειάζεται για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Για να ακυρώσουμε τις ατομικές λύσεις που μέχρι χτες καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό, το βόλεμα, την "εξαίρεση" και σήμερα οδηγούν σε τραγικές λύσεις και αδιέξοδες επιλογές.
Για να ανιχνεύσουμε τη δύναμη της αλληλεγγύης και την αξία της συλλογικότητας και του αγώνα.
Μας θέλουν σαν τα σκυλιά να γλύφουμε τις πληγές μας και να μυρικάζουμε τη μιζέρια μας.
Μας θέλουν χωρισμένους να παλεύουμε και να διαδηλώνουμε χωρίς στόχους και χωρίς οργάνωση.
Μας θέλουν τρομοκρατημένους μπροστά στα όπλα και τη δύναμη της εξουσίας τους.
Μας θέλουν σκυμμένους γιατί ξέρουν πώς όταν δοκιμάσουμε να σηκωθούμε "θά'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς".
Ξέρουν ότι η δύναμη μας όταν γίνει απο δυνατότητα, θέληση μπορεί να σαρώσει κάθε εξουσία, όσο δυνατή και αδίστακτη είναι ή φαίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου