Σε κρίσιμο σταυροδρόμι...

Ε.Μπιτσάκης: Αναγκαιότητα η κοινή κάθοδος της Αριστεράς στις εκλογές

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5», το ιστορικό στέλεχος της Αριστερας και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ευτύχης Μπιτσάκης.

Ο Ε. Μπιτσάκης, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην προεκλογική τακτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε βάρος των κομμάτων της Αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, στην επαίσχυντη δανειακή σύμβαση που ισοδυναμεί με το ξεπούλημα της χώρας και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, ασκεί κριτική στα τρεις βασικούς πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και καταλήγει με την αναγκαιότητα της κοινής εκλογικής καθόδου των τριών αυτών κομμάτων, πάνω σε μια μίνιμουμ συμφωνία τριών σημείων:

«Είναι θράσος των ηγετικών ομάδων των δύο κομμάτων που κατέστρεψαν την Ελλάδα, να μας λένε ότι αυτοί θα σώσουν την Ελλάδα και ότι για την κατάντια φταίει η Αριστερά!  Λες και κυβέρνησε η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια! Τουλάχιστον ας είχαν μια στοιχειώδη ηθική ευαισθησία να μην παριστάνουν τους τιμητές !

Βασικό στοιχείο της μαρξιστικής πολιτικής θεωρίας είναι η διαλεκτική στρατηγικής και τακτικής. Δηλαδή βρίσκεις συμμάχους, συνεργάζεσαι, όπως λέει ο Λένιν, σε ένα, σε δύο σε τρία πράγματα.

Η ηγεσία του ΚΚΕ αυτοαπομονώθηκε, δεν έχει πλέον συμμάχους, δεν έχει στρατηγική και επιμένει, με δύο έννοιες που στερούνται νοήματος για τη μαρξιστική θεωρία ότι με ένα άλμα στο κενό θα πάμε στην εξουσία. Αυτό είναι μια μεγάλη τραγωδία και μια τροχοπέδη στη δυνατότητα της Αριστεράς να αντιπαλέψει αυτή την καταστροφική διαδικασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ [...] δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ανάλυση του ποια θα μπορούσε να είναι η σχέση της Ελλάδας με την Ε.Ε.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: έξοδος από το ευρώ, έξοδος από την ΕΕ. Στην εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, γυρνάμε στο έθνος-κράτος; [...] Χρειάζεται τεκμηρίωση, δεν έχω πειστεί ότι η πρόταση αυτή είναι θεμελιωμένη

Ο Λένιν λέει το εξής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν υπάρξει υπο τη μορφή του κεφαλαίου θα είναι αντιδραστική. Συνεπώς, η μόνη συμφέρουσα λύση για το εργατικό κίνημα είναι οι ενωμένες σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Ευρώπης

Πιστέυω ότι η Αριστερά έπρεπε να κάνει κοινή κάθοδο προεκλογικά [...] πάνω σε τρία θέματα:

1. Να μην πεινάσει ο κόσμος –που ήδη πεινάει

2. Σταματάμε να πληρώνουμε διότι δεν έχουμε λεφτά. Στο μέλλον θα δούμε τι θα κάνουμε

3. Έξω η τρόικα! Αποκτήσαμε κυβέρνηση νόμιμη με εκλογές

Και αυτά δεν είναι ούτε ρεφορμισμός ούτε οπορτουνισμός, είναι μια πρώτη πράξη η οποία εντάσσεται σε μια συνολική διαδικασία υπέρβασης, η οποία περιλαμβάνει την αποδέσμευση, την ανάπτυξη με βάση τις εσωτερικές δυνατότητες του τόπου και τελικό στόχο, για να μην κοροϊδευόμαστε, το σοσιαλισμό».
Ακούστε τη συνέντευξη...

Γ.Ρούσης:Ανοικτή επιστολή προς το ΚΚΕ

"Αγαπητοί σύντροφοι,

Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι το κόμμα όχι μόνον δεν μπόρεσε να εισπράξει σημαντικό κομμάτι της λαϊκής οργής, αλλά αντίθετα έχασε ψήφους και μάλιστα σε λαϊκές περιοχές, παραδοσιακά προπύργια του, όπως στη β’ Πειραιά.

Ταυτόχρονα για πρώτη φορά μετά τη διάσπαση του 1968 το κόμμα έπαυσε να είναι η ηγεμονεύουσα δύναμη της Αριστεράς.

Επιπροσθέτως οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσεις, για όσο αξίζουν, δείχνουν μια επικίνδυνων διαστάσεων παραπέρα συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης.

Για αυτήν την αρνητική εξέλιξη είναι σαφές ότι υπάρχουν και πολλές αιτίες, για τις οποίες δεν ευθύνεται το κόμμα. Πέραν όμως αυτών, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι και το ίδιο είναι άμοιρο ευθυνών, ή με άλλα λόγια ότι φταίει μόνο η στραβωμάρα του γιαλού‐λαού και όχι και το λάθος αρμένισμα του καραβιού‐κόμματος.

Ποια λοιπόν είναι τα λάθη που οδήγησαν σε αυτήν την αρνητική για το κόμμα κατάσταση;

Πέρα από γενικότερες λαθεμένες θέσεις του με τις οποίες κατά καιρούς έχω εκφράσει τη διαφωνία μου, και οι οποίες σαφώς επηρεάζουν αρνητικά και τη στάση του λαού απέναντι του, νομίζω ότι αυτά μπορεί να επικεντρωθούν:

1. Στην αντιμετωπική στρατηγική του κόμματος που φτάνει μέχρι την άρνηση του διαλόγου, την άρνηση ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης της Αριστεράς, η οποία το οδηγεί και σε ένα απομονωτισμό ο οποίος και του στερεί την κύρια πηγή άντλησης δυνάμεων,

2. Στην παραπομπή της σωτηρίας του λαού στον απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον, σε συνδυασμό με μια μηδενιστική καταστροφολογία για το άμεσο μέλλον.

Αν όμως το κόμμα προσμένει να ενισχυθεί στη συνείδηση του λαού, μέσω της επιβεβαίωσης αυτής της καταστροφολογίας πλανάται πλάνη οικτρά και τούτο διότι ο λαός που έχει φτάσει στα όρια του οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά, δεν αντέχει να του λες ότι θα βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στο τέλμα, δίχως να του προτείνεις μια άμεση θετική λύση.

Εξάλλου η έτσι κι’ αλλιώς μεθοδολογικά ανεπαρκής άρνηση της άρνησης, δίχως να συμπληρώνεται από μια άμεσα υλοποιήσιμη, θετική πρόταση, που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας, μάλλον αποστροφή προκαλεί, ή σε λάθος διέξοδο οδηγεί, παρά σε έλξη προς όποιον την καλλιεργεί.

Το δραματικό, σύντροφοι είναι, ότι αν το ΚΚΕ, όχι δα ανταποκρινόμενο στις προτάσεις για συνεργασία άλλων αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , αλλά παίρνοντας το ίδιο πρωτοβουλίες στη βάση όσων προβλέπονται από το ίδιο το πρόγραμμα του, θα είχε ξεπεράσει και τις δυο παραπάνω αδυναμίες.

Εξηγούμαι. Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα με βάση το πρώτο άρθρο του καταστατικού του, πρέπει να το αποδεχτεί όποιος επιθυμεί να γίνει μέλος του, γίνεται αναφορά σε ένα «αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο» :

‐ στο οποίο το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλεια του «συμμετέχει και δουλεύει για την ανάπτυξη της ενότητας και της μαχητικότητας του»,

‐ μέσα από το οποίο «το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και τη ανεξαρτησία της χώρας»

‐το οποίο «μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία »

‐του οποίου οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης, μεταξύ των οποίων πρώτος και καλύτερος είναι η «αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση», δεν ταυτίζονται με το σοσιαλισμό, ούτε παραπέμπεται η υλοποίηση τους σε αυτόν, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην υλοποίηση του.

Μάλιστα στο υποκεφάλαιο με τίτλο «το Μέτωπο και το πρόβλημα εξουσίας», γίνεται λόγος και για πιθανότητα «να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα».

Γύρω από το χαρακτήρα ή και το περιεχόμενο αυτής της μετωπικής πρότασης που σίγουρα χρίζει ανανέωσης –πχ σχετικά με τα μνημόνια τους συνοδευτικούς νόμους, τις δανειακές συμβάσεις ή το ευρώ κλπ‐ πολλά μπορούν να ειπωθούν . Το βασικό όμως είναι ότι αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει τον άξονα κίνησης του ίδιου του κόμματος, τόσο όσον αφορά στην αναγκαιότητα του Μετώπου, όσο και στην κάλυψη του κενού ανάμεσα στο καπιταλιστικό παρόν και το σοσιαλιστικό μέλλον. Και αυτό όχι βεβαίως με τη μορφή ενός ξέχωρου στάδιου, αλλά ως κατάκτηση ενός οχυρού σε ένα γκραμσιανού τύπου πόλεμο θέσεων, που θα διαμόρφωνε καλύτερες θέσεις για το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Να όμως που αυτό το πρόγραμμα όχι μόνον έχει καταχωνιαστεί, αλλά το Κόμμα κινείται σε παντελώς αντίθετη με αυτό κατεύθυνση.

Σαν κομμουνιστής, που πονά ένα κόμμα που υπηρέτησε επί 21 χρόνια , που θλίβεται βαθύτατα από το σημερινό φυλλορρόημα του, που έχει ασκήσει δριμεία κριτική στο κόμμα όπως αρμόζει σε ότι αγαπάς, που θεωρεί ότι ο κόσμος του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο με αυτόν μετερίζι, και ότι αυτός ο κόσμος είναι τραγικό λόγω της στάσης του κόμματος να σπρώχνεται στην αγκαλιά του υπό διαμόρφωση αριστερού αναχώματος του συστήματος, τούτες τις κρίσιμες ώρες, σας κάνω έκκληση όχι μεγαλόσχημη, αλλά ταπεινή: Σώστε το κόμμα, τολμώντας να απευθύνεται και στον κόσμο και στις συνιστώσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, την μετωπική, άμεση πρόταση, που προβλέπει το πρόγραμμα του. Τόσα απλά.

Συντροφικά
Γιώργος Ρούσης"

Διάλογος μελών κ' οργανώσεων της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α