Μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των καθηγητών για ένα σχολείο που θα χωράει όλους τους μαθητές και όλους τους εκπαιδευτικούς.
Οι καθηγητές απεργούν! ΓΙΑΤΙ;
ΓΙΑΤΙ τα σχολεία πρέπει να ξεκινήσουν με όλους τους καθηγητές που βγήκαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση, που οδηγήθηκαν με το πιστόλι στον κρόταφο στις υποχρεωτικές μετατάξεις, με τους χιλιάδες αναπληρωτές που πετάχτηκαν εκτός.
ΓΙΑΤΙ οι μαθητές στην τεχνική εκπαίδευση πρέπει να επιστρέψουν στα θρανία τους, στις ειδικότητες που διάλεξαν. Να μην κάνουν έκπτωση στα όνειρα τους. Να μη γίνουν λεία στα χέρια των σχολαρχών για νέα κέρδη.
ΓΙΑΤΙ το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων και δεν το απεμπολούμε στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης και της ανάπτυξης, με 1,5 εκατομμύρια ανέργους να οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο.
ΓΙΑΤΙ η δημόσια δωρεάν παιδεία διαλύεται, ο μισθός τους λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται.
Το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται με το νέο νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης.
Το Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο που θα αποβάλλει ως ξένο σώμα τους αδύναμους μαθητές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Νέο Γενικό Λύκειο, πιο επιλεκτικό, πιο ταξικό. Η μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτό σημαίνει νέα συγχώνευση σχολικών μονάδων. Η Τεχνική εκπαίδευση οδηγείται απευθείας στην αγκαλιά της αγοράς εργασίας, με κατακόρυφη μείωση της γενικής παιδείας και τα αναλυτικά προγράμματα των ειδικοτήτων να αλλάζουν κάθε έξι χρόνια για να προσαρμόζονται στις καταρτίσεις που χρειάζονται οι επιχειρήσεις.
Το Νέο Λύκειο θα χωράει και λιγότερους μαθητές, αλλά και φτωχότερη μόρφωση. Ακόμη πιο ελλιπή, ακρωτηριασμένη και υπόδουλη στο νόμο του κέρδους και στη λογική του σκυψίματος.
Το Νέο Λύκειο θα χωράει πολύ λιγότερους εκπαιδευτικούς, για αυτό κάνουν τις απολύσεις. Αλλά και διαφορετικούς εκπαιδευτικούς: Λοιδωρημένους, απαξιωμένους, χαμάληδες. Αποστερημένους από το εκπαιδευτικό τους έργο, υποταγμένους στην εκάστοτε εξουσία, τους άδικους νόμους της και τις απάνθρωπες αξίες της.
Τολμούν να λένε οι άθλιοι, ότι «θα σταματήσουμε να βγάζουμε άνεργους πτυχιούχους, αλλά θα βγάλουμε ειδικευμένους εργάτες».
Που τα λένε αυτά;
Σε ποια Ελλάδα, σε ποιες επιχειρήσεις και με ποιους όρους θα δουλέψουμε;
Στην Ελλάδα των 1,5 εκατομμυρίων ανέργων; Της παραγωγικής διάλυσης της πρωτογενούς και βιομηχανικής παραγωγής από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Της μετατροπής σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη με εργασιακούς όρους του προηγούμενου αιώνα;
Στην Ελλάδα που πωλείται ως οικόπεδο;
Στην Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της, άλλη μια φορά για τη Γερμανία, σε μια νέα υποδούλωση και ταπείνωση, που θα μάθει να τραγουδά τους καημούς της με τους δικούς της Καζαντζίδηδες;
Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Δεν μπορεί να ανεχόμαστε να είμαστε οι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Για τα κέρδη τους και τις ζημιές τους. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς.
Λέμε όχι σε αυτό το σχολείο τους, σε αυτή τη παιδεία τους, σε αυτή την δήθεν εργασία τους.
Ακριβώς γιατί εμείς έχουμε όραμα για ένα άλλο σχολείο, μια άλλη παιδεία, μια άλλη εργασία και για την πραγματική δημοκρατία και ελευθερία. Και στο σχολείο και στην κοινωνία.
Σφίγγουμε το χέρι του καθηγητή μας, του συναδέλφου μας, του γονιού μας του κάθε εργαζόμενου και άνεργου
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
■ Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της κοινωνίας, θα οργανωθούμε. Νεολαία, εργαζόμενοι, άνεργοι, είμαστε η πλειονότητα της κοινωνίας, χωρίς εμάς δεν κινείται η παραγωγή, χωρίς εμάς αυτοί είναι τίποτα, χωρίς αυτούς εμείς είμαστε τα πάντα.
«Κάθε αληθινός άνθρωπος πρέπει να νιώθει στο μάγουλό του το χτύπημα που δίνεται στο μάγουλο οποιουδήποτε ανθρώπου».
■ Στον πόλεμο του κεφαλαίου εναντίον της εργασίας, η θέση μας είναι: Ειρήνη ανάμεσα στους φτωχούς / Πόλεμος στο κεφάλαιο. Γιατί, δεν είναι μόνο η Μέρκελ, η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, οι τοκογλύφοι… είναι ο καπιταλισμός. Αυτός περνάει τη μεγαλύτερη του κρίση, και για να την ξεπεράσει θα πατήσει πάνω στους εργαζόμενους, θα ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία, δε γίνεται «ανθρώπινος».
Γι’ αυτό, όταν η καταπίεση γίνεται νόμος, τότε η σιωπή είναι συνενοχή και ο ατομικός δρόμος είναι αδιέξοδος. Στη διαλυμένη μνημονιακή Ελλάδα, ο μόνος δρόμος είναι η μαζική αντίσταση και η αλληλεγγύη. Μπορούμε να ξανακτίσουμε μια παιδεία δημόσια, δωρεάν, ποιοτική, μια ζωή με αξιοπρέπεια, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 19.00 ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ (Παλούκι)
ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου