20 Μέρες που... συγκλόνισαν την εργατική τάξη

Θα ακούσει πολλά στολίδια η ηγεσία της ΓΣΕΕ το επόμενο διάστημα για την προσφορά που έκανε σε κυβέρνηση και εργοδότες,να υπογράψει την 2χρονη παράταση της εξαντλητικής,απάνθρωπης και καταστροφικής για τους εργαζόμενους λιτότητα.

Το παρακάτω "αλίευμα" θα μπορούσε να προσθέσει και το στολίδι της βλακείας εάν δέν αποκάλυπτε ποιές ήταν οι προθέσεις και η διαπραγματευτική τακτική της ΓΣΕΕ απέναντι στον ΣΕΒ και τις άλλες "παραγωγικές τάξεις"
Απο τη μία πλευρά το Δελτίο τύπου με ημερομηνία 6/3/08 όπου λέει ότι η ΓΣΕΕ κατέληξε σε διαφωνία με την εργοδοτική πλευρά,λόγω της επιμονής των εργοδοτών για αυξήσεις σε ποσοστά αύξησης στα όρια του πληθωρισμού.

Δηλαδή "απορίφθηκε άμμεσα και κατηγορηματικά" στις 6/3/08 η πρόταση που έκαναν οι εργοδότες για αυξήσεις:

1/1/08	3%
1/9/08	3%
1/5/09	4,5%

Στις 26/3/08 η ΓΣΕΕ καταλήγει σε συμφωνία με τον ΣΕΒ:
Δηλαδή χρειάστηκαν 20 ολόκληρες ημέρες για να καταφέρει η ΓΣΕΕ υπο την προεδρεία του πανμέγιστου Παναγόπουλου να πείσει τους εργοδότες να δώσουν αυξήσεις "ιδιαίτερα ικανοποιητικές...αρκετά πάνω απο τον επίσημο πληθωρισμό".(+0,45% & +1%).
Πρέπει η μέθοδος που χρησιμοποιήσε για να το καταφέρει να διδάσκεται στην ακαδημία στελεχών της ΓΣΕΕ σε μάθημα τουλάχιστον 2 εξαμήνων υπο τον τίτλο "Η Τεχνική των (ξε)ΠΩΛΗΣΕΩΝ σε περιβάλλον σκληρών διαπραγματεύσεων". Κεφάλαια του ίδιου μαθήματος πρέπει να περιλαμβάνουν και στοιχεία επαγγελματικού προσανατολισμού.Πώς δηλαδή απο τραπεζικός υπάλληλος γίνεσαι συνδικαλιστής,πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στη συνέχεια διαλέγεις:βουλευτής ή υπουργός (Πρωτόπαπας),πρόεδρος της Unisef(Κανελλόπουλος),πρόεδρος της Οικονομικής & Κοινωνική Επιτροπής (Πολυζωγόπουλος). Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση Ραυτόπουλου για όσοι τον θυμούνται,αλλά ευτυχώς οι τρομοκράτες είναι στον Κορυδαλλό.
Eμείς πάντος είμαστε εδώ και εκτός απο το συναισθηματικό μας καθήκον να τους φτύνουμε όπου τους συναντάμε,θα συνεχίζουμε να προβάλλουμε και το καθήκον απέναντι στην τάξη που ανήκουμε.Και δέν είναι άλλο απο τη διαρκή αναζήτηση και πάλη για τη διαμόρφωση ενός ανεξάρτητου απο κράτος,μηχανισμούς εξουσίας αστικής επιρροής,ρεύματος στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία.