Αργά και αντιφατικά κύλησαν οι ειδήσεις για την χτεσινή Απεργία.
Η απουσία των δημοσιογράφων αφαίρεσε τη δυνατότητα απο τον κόσμο να αντιληφθεί το μέγεθος τον όγκο τον παλμό και την αποφασιστικότητα της χτεσινής Απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και άν δέν απεργούσαν πάλι δέν θα το μαθαίναμε, αφού πάλι θα εστίαζαν στα θραύσματα απο τη βιτρίνα κάποιας τράπεζας ή στις στάχτες απο κάποιο καμμένο κρατικό αυτοκίνητο.
Η οργή των διαδηλωτών,το πάθος των απεργών και η ανάγκη τους να ανατρέψουν αυτό το νόμο,σίγουρα δέν θα "πέρναγε" στα δελτία και στις ενημερωτικές τους εκπομπές.
Και άν κάτι σφράγισε όχι μονάχα την απεργιακή συγκέντρωση αλλα και όλη τη διαδρομή των τελευταίων εβδομάδων το σύνολο της κοινωνίας είναι η θέληση και η δίψα της Νίκης.
Οχι μονάχα οι απεργοί σε ΔΕΗ & ΟΤΑ αλλά ολόκληρη η κοινωνία στο όνομα της νίκης των απεργών θέλει να ητηθεί η κυβέρνηση.
Πρέπει να σταματήσει αυτό το αυταρχικό μπαράζ νεοφιλελεύθερων και αντεργατικών νόμων.
Πρέπει κάπου να σπάσει τα μούτρα της η κυβέρνηση.
Πρέπει όμως για να γίνει αυτό να σπάσει το τείχος της "συνωμοσίας" που χτίζεται στην πλάτη των εργαζομένων απο κυβέρνηση-κοινοβουλευτικά κόμματα και συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Φωνάζει πιά το πράγμα.
Σε ποιόν δέν προκαλέι τουλάχιστον αηδία η στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ,απορία η στάση των ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και ...ερωτηματικά η εικόνα ΠΑΣΟΚ & ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ?
Γιατί οι κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις αδράνησαν με απροκάλυπτο τρόπο και έδωσαν απεριόριστο χρόνο στην κυβέρνηση να αλωνίζει με τα μέσα που διαθέτει καλλιεργώντας κλίμα τετελεσμένων,ηττοπάθεια και μοιρολατρία στους εργαζόμενους?
Γιατί το ΠΑΜΕ δέν διαφοροποιήθηκε ούτε για τα μάτια των μελών του απο το "αγωνιστικό" πλαίσιο της ΓΣΕΕ που καταγγέλει (και είναι) ώς πουλημένη?
Γιατί δέν αξιοποίησε ούτε τη διάθεση των ανθρώπων που συσπειρώνει, οι οποίοι απορώντας και οι ίδιοι, απέδιδαν τη στάση σε κάποιο "σχέδιο"που έχει στο μυαλό του το κόμμα!!
Γιατί οι συνδικαλιστές της Αυτ.Παρέμβασης μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ δέν προσπάθησαν να ενεργοποιήσουν το ρεύμα στο οποίο (όπως λένε οι δημοσκοπήσεις) είναι "καβάλα " για να διαμορφώσουν όρους ανατροπής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής?
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δέν προσπάθησε να οξύνει την κριτική και την αντιπολιτευτική του στάση προκειμένου έστω να συσπειρώσει τα μέλη του και να "θυμηθεί" το "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ" της ΕΑΣ και του '90-'93 και αρκέστηκε στην χαλαρή στήριξη των απεργιών δηλώνοντας ταυτόχρονα την μελλοντική τάχα κατάργηση του νόμου,ακρωτηριάζοντας την δυνατότητα ήττας της κυβέρνησης εν θερμό?
Γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ για διαφορετικούς λόγους ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ!!
Γιατί κανένας πρώτ'απόλα δέν θέλει τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Γιατί η Ν.Δ ξεκαθαρίζοντας απο την αρχή την αποφασιστικότητά της να επιβάλλει αυτό το νόμο φοβήθηκαν όλοι την πρόκληση κρίσης και την προσφυγή σε εκλογές,στην περίπτωση που διαμορφώνονταν αρνητικές για την κυβέρνηση συνθήκες.
Με λίγα λόγια το παιχνίδι εξουσίας για την αλλαγή ή για τη διατήρηση του πολιτικού σκηνικού,που φιλολογείται το τελευταίο διάστημα,δέν αφήνει περιθώρια,χώρο και ρόλο για το εργατικό κίνημα.
Αυτόν το ρόλο ψηλαφούν και φιλοδοξούν να εκφράσουν οι ανεξάρτητες,ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα.Μία συζήτηση που χρειάζεται να γίνει στη βάση των εργαζομένων και του αγωνιστικού πυρήνα των απεργών.
Ο ρόλος που έπαιξαν αυτές οι δυνάμεις στο εκπαιδευτικό κίνημα,τους Δασκάλους πέρσυ, μέχρι και στις πρόσφατες απεργίες δίχνει το μέτρο και τις δυνατότητες ανταπόκρισης που έχει ο λόγος οι προτάσεις,τα αιτήματα,η συνέπεια και η πρακτικές του.
Η απουσία των δημοσιογράφων αφαίρεσε τη δυνατότητα απο τον κόσμο να αντιληφθεί το μέγεθος τον όγκο τον παλμό και την αποφασιστικότητα της χτεσινής Απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και άν δέν απεργούσαν πάλι δέν θα το μαθαίναμε, αφού πάλι θα εστίαζαν στα θραύσματα απο τη βιτρίνα κάποιας τράπεζας ή στις στάχτες απο κάποιο καμμένο κρατικό αυτοκίνητο.
Η οργή των διαδηλωτών,το πάθος των απεργών και η ανάγκη τους να ανατρέψουν αυτό το νόμο,σίγουρα δέν θα "πέρναγε" στα δελτία και στις ενημερωτικές τους εκπομπές.
Και άν κάτι σφράγισε όχι μονάχα την απεργιακή συγκέντρωση αλλα και όλη τη διαδρομή των τελευταίων εβδομάδων το σύνολο της κοινωνίας είναι η θέληση και η δίψα της Νίκης.
Οχι μονάχα οι απεργοί σε ΔΕΗ & ΟΤΑ αλλά ολόκληρη η κοινωνία στο όνομα της νίκης των απεργών θέλει να ητηθεί η κυβέρνηση.
Πρέπει να σταματήσει αυτό το αυταρχικό μπαράζ νεοφιλελεύθερων και αντεργατικών νόμων.
Πρέπει κάπου να σπάσει τα μούτρα της η κυβέρνηση.
Πρέπει όμως για να γίνει αυτό να σπάσει το τείχος της "συνωμοσίας" που χτίζεται στην πλάτη των εργαζομένων απο κυβέρνηση-κοινοβουλευτικά κόμματα και συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Φωνάζει πιά το πράγμα.
Σε ποιόν δέν προκαλέι τουλάχιστον αηδία η στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ,απορία η στάση των ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και ...ερωτηματικά η εικόνα ΠΑΣΟΚ & ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ?
Γιατί οι κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις αδράνησαν με απροκάλυπτο τρόπο και έδωσαν απεριόριστο χρόνο στην κυβέρνηση να αλωνίζει με τα μέσα που διαθέτει καλλιεργώντας κλίμα τετελεσμένων,ηττοπάθεια και μοιρολατρία στους εργαζόμενους?
Γιατί το ΠΑΜΕ δέν διαφοροποιήθηκε ούτε για τα μάτια των μελών του απο το "αγωνιστικό" πλαίσιο της ΓΣΕΕ που καταγγέλει (και είναι) ώς πουλημένη?
Γιατί δέν αξιοποίησε ούτε τη διάθεση των ανθρώπων που συσπειρώνει, οι οποίοι απορώντας και οι ίδιοι, απέδιδαν τη στάση σε κάποιο "σχέδιο"που έχει στο μυαλό του το κόμμα!!
Γιατί οι συνδικαλιστές της Αυτ.Παρέμβασης μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ δέν προσπάθησαν να ενεργοποιήσουν το ρεύμα στο οποίο (όπως λένε οι δημοσκοπήσεις) είναι "καβάλα " για να διαμορφώσουν όρους ανατροπής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής?
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δέν προσπάθησε να οξύνει την κριτική και την αντιπολιτευτική του στάση προκειμένου έστω να συσπειρώσει τα μέλη του και να "θυμηθεί" το "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ" της ΕΑΣ και του '90-'93 και αρκέστηκε στην χαλαρή στήριξη των απεργιών δηλώνοντας ταυτόχρονα την μελλοντική τάχα κατάργηση του νόμου,ακρωτηριάζοντας την δυνατότητα ήττας της κυβέρνησης εν θερμό?
Γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ για διαφορετικούς λόγους ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ!!
Γιατί κανένας πρώτ'απόλα δέν θέλει τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Γιατί η Ν.Δ ξεκαθαρίζοντας απο την αρχή την αποφασιστικότητά της να επιβάλλει αυτό το νόμο φοβήθηκαν όλοι την πρόκληση κρίσης και την προσφυγή σε εκλογές,στην περίπτωση που διαμορφώνονταν αρνητικές για την κυβέρνηση συνθήκες.
Με λίγα λόγια το παιχνίδι εξουσίας για την αλλαγή ή για τη διατήρηση του πολιτικού σκηνικού,που φιλολογείται το τελευταίο διάστημα,δέν αφήνει περιθώρια,χώρο και ρόλο για το εργατικό κίνημα.
Αυτόν το ρόλο ψηλαφούν και φιλοδοξούν να εκφράσουν οι ανεξάρτητες,ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα.Μία συζήτηση που χρειάζεται να γίνει στη βάση των εργαζομένων και του αγωνιστικού πυρήνα των απεργών.
Ο ρόλος που έπαιξαν αυτές οι δυνάμεις στο εκπαιδευτικό κίνημα,τους Δασκάλους πέρσυ, μέχρι και στις πρόσφατες απεργίες δίχνει το μέτρο και τις δυνατότητες ανταπόκρισης που έχει ο λόγος οι προτάσεις,τα αιτήματα,η συνέπεια και η πρακτικές του.
Powered by ScribeFire.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου