Η περίπτωση της συναδέλφου Κωνσταντοπούλου Φωτεινής και του τρόπου με τον οποίο η επιχείρηση που εργάζεται την αντιμετωπίζει, επαναφέρει με δραματικό τρόπο τις απαράδεκτες και μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις που κυριαρχούν -πλέον- στη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων στη χώρα.
Εντατκοποίηση,αυταρχισμός,παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας,εργατικά ατυχήματα,απολύσεις.
Αυτό είναι το σκηνικό που εξελίσεται καθημερινά σε μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις,σε βάρος ελλήνων ή αλλοδαπών εργαζομένων.
Σε ένα λοιπόν καθεστώς όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι υπό αίρεση και το περιβάλλον προστασίας τους,τόσο απο το κράτος όσο και απο τα συνδικάτα ανύπαρκτο,το ερώτημα προκύπτει αβίαστα τουλάχιστον για το κομμάτι εκείνο του εργατικού κινήματος που αντιλαμβάνεται την κατάσταση στην κοινωνία και τα συνδικάτα και επιδιώκει να την υπερβεί απο τα αριστερά, με μορφές και τρόπους διαφορετικούς απο τους κυρίαρχους -καθεστωτικούς.
Με ποιό τρόπο και ποιές μορφές θα μπορέσει η ανεξάρτητη-αγωνιστική τάση του εργατικού κινήματος να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους και να εκφράσει τις ανάγκες που προκύπτουν απο την καθημερινή και αδίστακτη επίθεση του κεφαλαίου, στον κάθε χωριστά εργαζόμενο σε κάθε εργασιακό του χώρο,δεδομένης της αδάνειας πολλές φορές των συνδικάτων και της αδυναμίας τους να υπερασπιστούν με συνέπεια και μέχρι τέλους τα συμφέροντα των εργαζομένων,σε σύγκρουση με τον εργοδότη και το κράτος;
Εάν είναι απαραίτητη και αναγκαία η υπεράσπιση στο κεντρικό και γενικά πολιτικό πεδίο,η έκφραση στο ειδικό και τοπικό είναι επιτακτική.
Και επειδή αυτό δέν μπορεί να είναι προϊόν ανάθεσης,σε κανέναν και με οποιοδήποτε τρόπο,ίσως είναι ώρα "κατεβαίνοντας" στο πεδίο της πραγματικής ταξικής πάλης,να τεθούν τέτοια ζητήματα που θα βάλουν σε κίνηση ένα δίκτυο υπεράσπισης εργαζομένων και ανέργων ελλήνων και μεταναστών.
Ένα κέντρο ενημέρωσης για τα δικαιώματα των εργαζομένων,πληροφόρησης και αλληλεγγύης,κινητοποίησης,μαχητικής παρέμβασης και διεκδίκησης που δέν θα υποκαθιστά τα συνδικάτα αλλά θα αποτελεί ένα μοχλό πίεσης,ενεργοποίησης,δημοσιότητας και "ελέγχου".
Δ.Τύπου του Σ.Υπ.Βιβλίου Χάρτου
Εντατκοποίηση,αυταρχισμός,παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας,εργατικά ατυχήματα,απολύσεις.
Αυτό είναι το σκηνικό που εξελίσεται καθημερινά σε μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις,σε βάρος ελλήνων ή αλλοδαπών εργαζομένων.
Σε ένα λοιπόν καθεστώς όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι υπό αίρεση και το περιβάλλον προστασίας τους,τόσο απο το κράτος όσο και απο τα συνδικάτα ανύπαρκτο,το ερώτημα προκύπτει αβίαστα τουλάχιστον για το κομμάτι εκείνο του εργατικού κινήματος που αντιλαμβάνεται την κατάσταση στην κοινωνία και τα συνδικάτα και επιδιώκει να την υπερβεί απο τα αριστερά, με μορφές και τρόπους διαφορετικούς απο τους κυρίαρχους -καθεστωτικούς.
Με ποιό τρόπο και ποιές μορφές θα μπορέσει η ανεξάρτητη-αγωνιστική τάση του εργατικού κινήματος να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους και να εκφράσει τις ανάγκες που προκύπτουν απο την καθημερινή και αδίστακτη επίθεση του κεφαλαίου, στον κάθε χωριστά εργαζόμενο σε κάθε εργασιακό του χώρο,δεδομένης της αδάνειας πολλές φορές των συνδικάτων και της αδυναμίας τους να υπερασπιστούν με συνέπεια και μέχρι τέλους τα συμφέροντα των εργαζομένων,σε σύγκρουση με τον εργοδότη και το κράτος;
Εάν είναι απαραίτητη και αναγκαία η υπεράσπιση στο κεντρικό και γενικά πολιτικό πεδίο,η έκφραση στο ειδικό και τοπικό είναι επιτακτική.
Και επειδή αυτό δέν μπορεί να είναι προϊόν ανάθεσης,σε κανέναν και με οποιοδήποτε τρόπο,ίσως είναι ώρα "κατεβαίνοντας" στο πεδίο της πραγματικής ταξικής πάλης,να τεθούν τέτοια ζητήματα που θα βάλουν σε κίνηση ένα δίκτυο υπεράσπισης εργαζομένων και ανέργων ελλήνων και μεταναστών.
Ένα κέντρο ενημέρωσης για τα δικαιώματα των εργαζομένων,πληροφόρησης και αλληλεγγύης,κινητοποίησης,μαχητικής παρέμβασης και διεκδίκησης που δέν θα υποκαθιστά τα συνδικάτα αλλά θα αποτελεί ένα μοχλό πίεσης,ενεργοποίησης,δημοσιότητας και "ελέγχου".
Δ.Τύπου του Σ.Υπ.Βιβλίου Χάρτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου