ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
Ένα παιδί προχωράει στο δρόμο, στους ώμους του, γεμάτη μικρά ανεκπλήρωτα, βαραίνει η σχολική του τσάντα.
Κάθομαι πίσω από το τζάμι και κοιτώ τη βροχή να παρασέρνει λέξεις που ψεύτικα ειπώθηκαν…
«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στα σχολεία», δηλώνει ανερυθρίαστα ο υπουργός Παιδείας, κ Στυλιανίδης.
«Κανένα παιδί δεν βρίσκεται έξω από το δημόσιο νηπιαγωγείο», ξεστομίζει ο υπουργός.
«Το κράτος εγγυάται την ασφάλεια των χρημάτων στις ελληνικές τράπεζες», δηλώνουν κύκλοι του υπουργείου οικονομικών.
«Η ελληνική οικονομία αντέχει στην παγκόσμια οικονομική κρίση», ο μερικής απασχόλησης πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Λόγια …λόγια…λόγια ψεύτικα!
Πώς να σιωπήσεις, δεν ακούς τον εκκωφαντικό θόρυβο της σιωπής;
Το θόρυβο της σιωπής του εργάτη στο Πέραμα που αναζητά το μεροκάματο στις ταφόπλακες των τάνκερ.
Το θόρυβο της σιωπής της Μαρίας, της ταμία του σούπερ μάρκετ, που δουλεύει 8:00 με 2:00 και 4:00 με 8:00, έξι μέρες τη βδομάδα;
Το θόρυβο της σιωπής του Πάρη που στα τριάντα του αναζητά εργασία στις μικρές αγγελίες πίνοντας τον καφέ του με χρήματα δανεικά από τους γονείς του;
Το θόρυβο της σιωπής της Ειρήνης, τρίτη χρονιά ωρομίσθια, των 7 Ευρώ, όταν δεηθούν, της ελαστικής μαύρης εργασίας;
Το θόρυβο της σιωπής του Κώστα, του γυμναστή, του μουσικού, που αλλά ζει τρία σχολεία τη βδομάδα, περιφερόμενος θίασος μιας κακοπαιγμένης και κακοπληρωμένης παράστασης του Υπουργείου Παιδείας;
Το θόρυβο της σιωπής του Δημήτρη, που διαβάζει και ξαναδιαβάζει έγκυρες αναλύσεις για το ασφαλιστικό, αγωνιώντας αν έχει ή δεν έχει ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα μετά από 27 χρόνια στην τάξη;
Το θόρυβο της σιωπής της Κατερίνας που τρέμει στην ιδέα του αξιολογητή μαζεύοντας «χαρτιά» για να τη γλυτώσει;
Το θόρυβο της σιωπής εκείνου του πατέρα που βρήκε κλειστή την πόρτα του δημόσιου νηπιαγωγείου για το παιδί του «δεν υπάρχουν θέσεις» και αναγκάστηκε να το πάει στο ιδιωτικό;
Το θόρυβο της σιωπής όλων μας για μια ζωή δανεική, χρεωμένη στις τράπεζες και στο πλαστικό χρήμα, μια ζωή – επιβίωση;
Δεν ακούς τον εκκωφαντικό θόρυβο της σιωπής, της αγανάκτησης και της οργής, για το έγκλημα διαρκείας, για τη ζωή που μας καταληστεύουν;
…και η οργή δε μας αρκεί…
Δε μας αρκούν οι καταδίκες του καναπέ, η κοινοβουλευτική τιμωρία των ενόχων, όταν άλλοι υποψήφιοι δολοφόνοι των αναγκών και δικαιωμάτων μας προβάλλουν ως εναλλακτική λύση… Τους έχουμε γνωρίσει όλους Από αυτοδύναμες κυβερνήσεις Ν. Δ ή ΠΑΣΟΚ ως συγκυβερνήσεις Ν Δ με την Αριστερά, ως οικουμενικές συγκυβερνήσεις…
Δε μας αρκούν τα ηρωικά ξεσπάσματα, οι μικρές σημαντικές μάχες που κρατάνε τη φλόγα της αντίστασης και της ανατροπής ζωντανή…
Δε μας αρκεί να σιωπούν όσοι μετράνε τη ζωή με τη μεζούρα του ρεαλιστικού, του ορατού, του συνηθισμένου…ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ !!!
ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΘΑΥΜΑΣΙΕΣ ΜΕΡΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου