Απορίες...

Αυτή είναι η αρχική εκδοχή της είδησης,η οποία" εμπλουτίστηκε" τις επόμενες ώρες ...πρίν "κοπεί" απο τους αρμόδιους φορείς του indymedia.

H δική μας ωστόσο απορία παραμένει, για τους σκοπούς αυτών των "επιθέσεων", σε σημείο μάλιστα που φρουρείται 24 ώρες το 24ωρο.
Αλλα το ζητούμενο δέν είναι αυτό.Οι πασπιτες όπως και όλα αυτά τα επιπλέοντα χοιρίδια των αστικών κομμάτων,τρία χρόνια τώρα τρώνε τα μούτρα τους,στις γενικές συνελεύσεις,στα αμφιθέατρα,τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις που οι φοιτητές δημιουργούν και πρωταγωνιστούν.
Αναρωτιόμαστε,πού,με ποιό τρόπο και μέσα απο ποιές διαδικασίες η αντίληψη της τυφλής και άσφαιρης "σύγκρουσης" προσπάθησε να διαμορφώσει όρους υπεροχής και συνθήκες αποδοχής στους κοινωνικούς χώρους όπου (εάν)υπάρχει και δραστηριοπιείται.
Αντί γι'αυτό κάθε φορά,γινόμαστε θεατές (μεχρι πότε άραγε) μιάς αυταρχικής επιβολής μορφών δράσης και επέμβασης,απο ανθρώπους που ενώ δύσκολα αναγνωρίζει στις διαδηλώσεις και στις μαζικές διαδικασίες του κινήματος ,εύκολα τους φαντάζεται στις θύρες των ομάδων.
Έναι λάθος αυτές οι πρακτικές να χρεώνονται με τηλεοπτική αφέλεια,αποκλειστικά σε αποκαλούμενους "αναρχικούς"-"αντιεξουσιαστές",ή οτιδήποτε άλλο που έχει αναφορές και ρίζες, σε κομμάτια του κινήματος και ιδεολογικά ρεύματα με άποψη,ιστορία και δράση μέσα σε αυτό.
Ανεξάρτητα απο τη διαφωνία και τη διαφορετική προσέγγιση της πραγματικότητας,πρέπει να στεκόμαστε κριτικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια του αντιεξουσιαστικού χώρου να πετάξει απο πάνω του αυτή τη ρετσινιά,που εκχυδαϊζει,εξασθενεί και δυσφημεί την έννοια της σύγκρουσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του.
Δέν κατανοούμε όμως ταυτόχρονα,την προνομιακή προβολή που έχουν αυτές οι πρακτικές απο ΜΜέσα του αντιεξουσιαστικού χώρου,που η αρχική φιλοδοξία και η ελπίδα που δημιούργησαν,φάινεται να εξαφανίζεται στην λογική της υψηλής "επισκεψιμότητας" και όχι μόνο.