Είναι γνωστή η επιστολή "ΠΑΤΑΚΗ" προς τους εκδότες και βιβλιοπώλες.
Έχουμε καιρό να δούμε (άν έχουμε δεί ποτέ) δημόσιες εκκλήσεις εργοδοτών οι οποίοι αναγκάζονται να εκφράσουν τη "δυσκολία" τους, απο τη δράση των συνδικάτων.
Στο κείμενο της επιστολής φαίνεται πόσο μακριά απο την πραγματικότητα των εργαζομένων βρίσκεται,(ακόμη και ένας μεσαίου μεγέθους επιχειρηματίας )όπως ο κος Πατάκης.
Δέν είναι μόνο τα δακρύβρεχτα του τύπου "οι επιχειρήσεις μας που στηρίζονται αποκλειστικά στις προσωπικές προσπάθειες και την προσωπική εργασία των ιδιοκτητών"(τί ήταν αλήθεια οι 2 απολυμένοι;συνεργάτες;),ή ότι τάχα βρίσκονται αδύναμοι και ανύμποροι απέναντι στις ενέργειες του συλλόγου.
Πόσο "φάλτσα",αλήθεια, ακούγεται η πρόταση..
" Πώς θα μπορέσουμε να διοικήσουμε τις επιχειρήσεις μας, αν δεν μπορούμε να απολύουμε έναν εργαζόμενο που δεν προσφέρει στην επιχείρηση;",όταν ξέρεις ότι η δουλειά σου είναι ο μόνος τρόπος για να ζείς,όταν επι 8 και βάλε ώρες είσαι όρθιος πίσω απο έναν πάγκο,ή μπροστά απο ένα ράφι,κουβαλώντας κούτες ή στιβάζοντας προϊόντα.Όταν η ασφάλιση είναι πρόσθετη παροχή,όταν τα εορταστικά ωράρια είναι εφιάλτης,όταν ο μισθός τελειώνει στις 15 τουμήνα.
Πόση απόσταση χωρίζει τις δικές μας ανάγκες και προτεραιότητες απο αυτές των αφεντικών.
Η επιστολή του παραπέρα, δέν απευθύνεται μονάχα στους υπόλοιπους εκδότες και βιβλιοπώλες,απευθύνεται μέσω αυτών στο κράτος,την κυβέρνηση,τους εισαγγελείς και το συντηριτικό κομμάτι της κοινωνίας,που ανατριχιάζει στη θέα διαδηλωτών και διαμαρτυρομένων έξω απο καταστήματα και χώρους εργασίας.
Στην ουσία και απο τα λεγόμενά του("δικαίωμα αυτοδικίας","αποκτά εξουσία","δέν έχει ανάγκη να προσφεύγει σε νόμιμες ενέργειες") προσπαθεί να διαμορφώσει ένα μέτωπο όχι μονάχα απέναντι στο Σ.Υ.Β.Χ,αλλά σε κάθε εργατική συλλογικότητα η οποία υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μελών της με τον τρόπο το περιεχόμενο και τις μορφές,που τα υπερασπίζεται ο Σ.Υ.Β.Χ
Ο κος ΠΑΤΑΚΗΣ θέλει το ΣΥΛΛΟΓΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ(ΣΥΒΧ) "εκτός νόμου".
Το μήνυμα είναι σαφές και είναι ηχηρό.Αυτό που ενοχλεί δέν είναι γενικά ο Σύλλογος,αλλα είναι το περιεχόμενο και οι μορφές της δράσης του.
Ενοχλεί το γεγονός ότι δέν έχει στοιχηθεί στη λογική,το ύφος την αντίληψη και τα χαρακτηριστικά,ούτε του υποταγμένου συνδικαλισμού τύπου ΓΣΕΕ,ούτε του αγωνιστικά υποχωρητικού, τύπου ΠΑΜΕ.
Ενοχλεί το γεγονός ότι αυτού του είδους η παρέμβαση έχει δείξει ότι έχει αποτελέσματα και νίκες για τα συμφέροντα των εργαζομένων του κλάδου.Σε μία περίοδο που η έννοια της εργατικής αλληλεγγύης είναι απο παράνομη εώς άγνωστη,ένας σύλλογος εργαζομένων,αντί να ακολουθήσει αποκλειστικά τις θεσμοθετημένες μορφές νομικής υπεράσπισης,διεκδικεί δυναμικά στο όνομα του συνόλου του κλάδου,τα δικαιώματα των συναδέλφων που απολύθηκαν.
Ενοχλεί ότι σε μία περίοδο όπου η ανυπολυψία και η καχυποψία απέναντι στους συνδικαλιστές και τα συνδικαλιστικά όργανα,είναι καθεστώς στη συνείδηση των εργαζομένων,μία συλλογικότητα κατορθώνει να εκφράζει και να ενεργοποιεί,μέσα απο δυσκολίες και εμπόδια,μεγάλο τμήμα των μελών της μέσα απο συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες,έξω απο τη λογική της ανάθεσης σε όργανα,επιτροπές και διοικητικά συμβούλια.
Πρέπει λοιπόν όχι μονάχα να στηριχτούν οι πρωτοβουλίες που παίρνει ο Σ.Υ.Β.Χ,αλλά να ενισχυθούν και απο άλλες δράσεις και πρωτοβουλίες που θα κάνουν γνωστά τα αιτήματα των εργαζομένων,σχηματίζοντας αντίστοιχα μία αντίπαλη,συμμαχία,απέναντι σε εκείνη που φιλοδοξούν οι εργοδότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου