Τα ξημερώματα του σαββάτου πραγματοποιήθηκε εμπρηστική επίθεση στο στέκι του φοιτητικού συλλόγου μια μέρα μετά τη λήξη της κατάληψης που είχε αποφασίσει ο σύλλογος. Ο εμπρησμός αποτέλεσε μια καλά οργανωμένη ενέργεια η οποία είχε σαφή στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του χώρου του στεκιού, όπως και τελικά έγινε. Είναι η πρώτη φορά που το στέκι του φοιτητικού μας συλλόγου δέχεται τέτοιας εμβέλειας επίθεση από τότε που οι φοιτητές στις καταλήψεις για το νόμο Αρσένη το 1997 οικειοποιήθηκαν το χώρο αυτό.
Για το στέκι του συλλόγου μας...
Η εμφάνιση και η λειτουργία των στεκιών των φοιτητικών συλλόγων σαν ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι αποτέλεσε διαρκές επίδικο των φοιτητικών αγώνων και κατάκτηση σε περιόδους εκρήξεων της φοιτητικής νεολαίας. Σε αυτά τα πλαίσια, η οικειοποίηση του χώρου του στεκιού δεν ήταν αποτέλεσμα παραχώρησης αλλά κατάληψής του μετά από αντίστοιχη απόφαση του συλλόγου κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νόμο Αρσένη.
Όλα αυτά τα χρόνια το στέκι είναι ένας ζωντανός κοινωνικός χώρος, ενα πραγματικό κέντρο αγώνα όταν οι φοιτητές μάχονται και διεκδικούν συλλογικά. Παράλληλα αποτελεί πεδίο αναζήτησης και δημιουργίας ριζοσπαστικών εκφράσεων των φοιτητών που έρχονται σε ρήξη με το κυρίαρχο μοντέλο που προάγεται από την εκπαιδευτική ομαλότητα και τον ατομικό δρόμο.
Απέναντι στη μονότονη καθημερινότητα που ορίζουνε τα μαθήματα-εργαστήρια και τον ατομικό τρόπο με τον οποίο εντάσσονται σε αυτήν οι φοιτητές, το στέκι αποτέλεσε χώρο έκφρασης ενός εναλλακτικού πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού προτύπου.
Απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές στην εκπαίδευση το στέκι αποτέλεσε τον πόλο της αμφισβήτησης στο οποίο οι ριζοσπαστικές πρακτικές των φοιτητών(συντονιστικές επιτροπές κατάληψης, διαδικασίες των ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων) χρωματίζαν το περιβάλλον της σχολής.
...και τον εμπρησμό του
Η δυνάμει δολοφονική αυτή ενέργεια έρχεται σε μια στιγμή που το φοιτητικό κίνημα και συνολικά ο χώρος της εκπαίδευσης αντιδρά για ακόμη μια φορά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όπως αυτή εκφράζεται σήμερα με την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.
Όπως και στο κίνημα του 2006, έτσι και τώρα, η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης έχει απορριφθεί από τους φοιτητές, δεν πείθει κανέναν στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Όταν η κυβερνητική πολιτική αδυνατεί να βρει συμμάχους, η επιβολή της αναδιάρθρωσης συνεχίζεται με άλλα μέσα, είτε αυτό αφορά την αστυνομοκρατία στις φοιτητικές διαδηλώσεις (π.χ. πορεία Πολυτεχνείου, πορεία 8 Μάρτη-61 συλλήψεις την ημέρα ψήφισης του νόμου), είτε σημαίνει την επιστράτευση της κυβερνητικής κομματικής νεολαίας(ΟΝΝΕΔ) για την τρομοκράτηση αγωνιστών και τη διάλυση συνελεύσεων πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα.
Γι αυτό το λόγο η εμπρηστική ενέργεια δεν πρέπει να αποκοπεί από το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο γίνεται.
Όταν ο σύλλογος μας, μαζί με τους υπόλοιπους του Πολυτεχνείου, βρίσκεται σε μία διαρκή κατεύθυνση κινήματος ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση από το 2006 είναι δεδομένο ότι από πλευράς του κράτους θα επιδιωχθεί μία στοχοποίηση του με σκοπό να αποκόψει κάθε προσπάθεια επανόδου των αγώνων μας.
Οι συλλογικοί μας αγώνες, οι τάσεις αμφισβήτησης και έμπρακτης αντιπαράθεσης με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εδώ και τρία χρόνια είναι πραγματικά πολιτικά επικίνδυνες και γι' αυτό θέλουν να τις αφανίσουν. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις είχαμε καταφέρει να καταδικάσουμε την κυβερνητική πολιτική και να τοποθετήσουμε τους εκφραστές της μέσα στο πανεπιστήμιο στο πολιτικό περιθώριο. Για τους παραπάνω λόγους το χτύπημα στο στέκι του φοιτητικού μας συλλόγου δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά αντίθετα συνειδητή πολιτική επιλογή που στοχεύει στην κατατρομοκράτηση του φοιτητικού κινήματος καθώς και των ριζοσπαστικών χώρων που παρεμβαίνουν σε αυτό(όπως το σχήμα των ΑΝ.Α.Φ.Η.)
Άλλωστε δεν είναι και η πρώτη φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά, ωμής παρακρατικής τρομοκρατίας.
Αντίστοιχες επιθέσεις συμμορίτικου χαρακτήρα έχουν συμβεί ουκ ολίγες φορές στους πανεπιστημιακούς χώρους(αποκορρύφωμα η επίθεση από μέλη ΟΝΝΕΔ σε συναδέλφισα από τους Μεταλλειολόγους το 2003 και ο εμπρησμός του στεκιού των ΕΑΑΚ στους χημικούς μηχανικούς) αλλά και έξω από αυτούς. Μόνο τον τελευταίο χρόνο έχουν γίνει πάνω από δέκα επιθέσεις σε χώρους σωματείων, στέκια τοπικών πρωτοβουλιών, μεταναστών και πολιτικών χώρων.
Τα περιστατικά αυτά δεν πρέπει να ξενίζουν καθώς αποτελούν οργανικό κομμάτι της ίδιας της λειτουργίας των κρατικών μηχανισμών. Είναι η σκοτεινή τους όψη που αρχίζει εκεί που τελειώνει η «δημοκρατία» τους. Τα ΜΑΤ του σιδερόφρακτου κοινωνικού ελέγχου, οι ασφαλίτες του σύγχρονου χαφιεδισμού στις πορείες, οι παρακρατικές-ακροδεξιές πτέρυγες του κομματικού μηχανισμού της ΟΝΝΕΔ, πληρωμένοι μπράβοι και τραμπούκοι(συνέλευση νομικής 2007, εφαρμογή νέου νόμου στο Παν.Πειραιά) αποτελούν τα γρανάζια ενός ενιαίου μηχανισμού που επιστρατευεται πάντα για να τρομοκρατήσει τη νεολαία σε στιγμές που αυτή πάει κόντρα στις επιταγές τους και οικοδομεί ασυμβίβαστους αγώνες που δεν ενσωματώνονται από τους κυρίαρχους κύκλους της πολιτικής. Όσο και αν θέλουν να το σβήσουν από την ιστορία, η συνεργασία αυτών των μηχανισμών ευθύνεται άλλωστε ακόμη και για δολοφονίες αγωνιστών, όπως αυτή του Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα το 1991.
Δεν μας τρομοκρατούν οι επιθέσεις, νόμος είναι το δίκιο του αγώνα
Από την πλευρά μας αρνούμαστε να ενσωματώσουμε την καταστολή και να υποταχθούμε στα μηνύματα τρομοκρατίας που στέλνουν. Στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην παρακρατική βία οι φοιτητές υπερασπίζανε με κάθε μέσο τη δυνατότητά τους να τοποθετούνται στην πραγματικότητα με όρους που δεν χωράει στα στενά όριά τους. Την έκβαση της αναμέτρησης ανάμεσα στους (παρα)κρατικούς μηχανισμούς καταστολής και στο φοιτητικό κίνημα, πάντα την κρίνει το τελευταίο δίνοντας το δικό του μήνυμα: δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Θα τοποθετούμε στο περιθώριο οποιαδήποτε φωνή τροφοδοτεί τους μηχανισμούς αυτούς και θα συγκρουόμαστε με αυτούς με κάθε τρόπο στα αμφιθέατρα, στις σχολές, στους δρόμους...
...Θα συνεχίσουμε για άλλη μια φορά στο δρόμο του αγώνα για να μην περάσει η αναγνώριση των ΚΕΣ, για το μπλοκάρισμα του νέου νόμου πλαίσιο και του εσωτερικού κανονισμού.
Αποτελεί για εμάς πραγματική νίκη απέναντι στους μηχανισμούς αυτούς η αποκατάσταση των ζημιών και η επαναλειτουργία του στεκιού του φοιτητικού μας συλλόγου. Θα αποτελέσει μια διαρκής αναμέτρηση η προσπάθεια μας να κατοχυρώσουμε ξανά τον χαρακτήρα του στεκιού ως πεδίο έκφρασης των συλλογικών αναζητήσεων μας και της ριζοσπαστικής μας τοποθέτησης. Δεν είναι στοίχημα μονο για το σχήμα των ΑΝ.Α.Φ.Η. αλλά για όλο τον φοιτητικό σύλλογο. Γι αυτό καλουμε κάθε φοιτητή που στρέφεται ενάντια σε αυτές τις ενέργειες να κάνει το ζήτημα του στεκιού, δική του υπόθεση και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για την επαναλειτουργία του.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΟΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ
ΑΝεξάρτητοι Αριστεροί Φοιτητές Ηλεκτρολόγοι
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ε.Α.Α.Κ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου