ΜΑΧΙΜΗ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΤΗΣ Ε.Α.Α.Κ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Δέν εχει σημασία να μπούμε σε μία διαδικασία για τα ποσοστά και τους ψήφους των φοιτητικών εκλογών,ποιός έδωσε πλήρη και ακριβή αποτελέσματα και ποιός όχι.
Η τάση η οποία αποτυπώθηκε,ανεξάρτητα απο το μέγεθός της, καταγράφηκε με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι κι αλλιώς το πραγματικό πρόκριμα των εκλογών για την ανατρεπτική αριστερά κρίνεται στη δυνατότητα μετατροπής της παθητικής ψήφου, σε ενεργητική, μάχιμη και αγωνιστική δράση στους δρόμους. Με την έννοια αυτή οι ψήφοι της ΕΑΑΚ,υπολοίπονται της αίγλης και της επιρροής που έχει στα αμφιθέατρα και στις διαδηλώσεις,απο αυτούς που εισέπραξε στις χτεσινές εκλογές.
Η πτώση της ΔΑΠ δέ συνοδεύεται απο άρνηση και απόρριψη της νεοσυντηριτικής αντίληψης για τα πανεπιστήμια,τη μόρφωση,τη διεκδίκηση,το επιχειρηματικό παν/μιο και τη συμμετοχή στα όργανα διοίκησης. Το έλλειμά της προστέθηκε στον άλλο πυλώνα των αναδιαρθρώσεων στα παν/μια,την ΠΑΣΠ. Η συμπεριφορά αυτή χωρίς να προσδιορίζεται απο αυτοτελή ακαδημαϊκά κριτήρια,δέν κλωνίζει την κυριαρχία των πολιτικών εκφραστών της αστικής πολιτικής στην ανώτατη και ανώτερη εκπαίδευση. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν τα αποτελέσματα για την αριστερά των πανεπιστημίων.
Η κυριαρχία της ΠΚΣ-ΚΚΕ,μπορεί να μήν απειλήθηκε,δέχτηκε όμως ένα σοβαρό πλήγμα απο τα αριστερά. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης για την ηγεσία του ΚΚΕ. Εάν την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝ και της φθίνουσας εκλογικά,ΑΡΕΝ στα πανεπιστήμια,μπορεί να την "αντιμετωπίσει" (το ΚΚΕ) είτε αναφερόμενο στην κεντρική πολιτική αντίληψη που εκφράζουν,είτε στο φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό και χαρακτήρα τους,για την ΕΑΑΚ και την ανατρεπτική αριστερά πρέπει να απαντήσει απο την σκοπιά των ανεξάρτητων αγώνων,των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών τους,του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού τους και του ανατρεπτικού περιεχομένου τους.
Βέβαια η απειλή που αντιλαμβάνεται η ηγεσία του ΚΚΕ σε ότι αφορά την ΕΑΑΚ και την ανατρεπτική αριστερά δέν είναι εκλογική,αλλά πολτική και ιδεολογική,θεμελιωμένη στο έδαφος των αγώνων και της δυνατότητας ανατροπής της αστικής επίθεσης,την οποία αρνείται να συμβάλλει στον κλονισμό της και παραπέμπει στην κομματική και μόνο ισχυροποίηση για να απειλήσει στο μέλλον. Η πτώση της ΠΚΣ,με ταυτόχρονη πτώση της συμμετοχής,(πράγμα αξιοσημείωτο για το μηχανισμό του ΚΚΕ) είναι ένα ακόμη συμβάν μετά και την κρίση που αντιμετώπισε με διαγραφές στελεχών της σπουδάζουσας νεολαίας του.
Η ηγεσία του ΚΚΕ ξέρει πολύ καλά ότι η αλλεργική αντίδραση απέναντι στους ανεξάρτητους αγώνες που αναπτύχθηκαν στα πανεπιστήμια το τελευταίο 2 χρονο και η πολιτική κυριαρχία της Ε.Α.Α.Κ στα αμφιθέατρα και τους δρόμους,είναι επιλογή την οποία θα πληρώσει όχι μονάχα εκλογικά αλλά πολιτικά και ιδεολογικά.
Η συντηρητική και φιλοκυβερνητική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ το Δεκέμβρη,δέν είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε,αλλά εξακολουθεί να γράφεται,έστω και με παραπομπές,σε κάθε αγώνα που διασπάται,σε κάθε απεργία που δέ γίνεται ,σε κάθε σύγκρουση που εξαντλείται στα κομματικά πλαίσια και την ισχύουσα ανοχή. Το γεγονός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει θορυβηθεί, δέ φαίνεται μοναχά απο το γεγονός ότι μία μέρα μετά τις φοιτ.εκλογές επιχειρηματολογεί μέλος του πολιτικού γραφείου μέσω άρθρου στο ριζοσπάστη,αλλά και απο το γεγονός ότι η επιτυχία της ΕΑΑΚ,αποκρύπτεται συστηματικά και απο το όργανο του ΚΚΕ,αλλά καί απο ολόκληρο σχεδόν τον ,έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

• Γι'αυτό και η ΕΑΑΚ πρέπει να υπερασπίσει τη θέση της μοναδικής αριστερής δύναμης που,εξφράζοντας το ποιό ενεργό και δυναμικό κομμάτι στα πανεπιστήμια πέτυχε να αυξήσει τα ποσοστά της και να θεμελιώσει καί εκλογικά τη μάχιμη και ανατρεπτική στάση της στις σχολές.
• Γι'αυτό και πρέπει να προετοιμαστεί για τη συγκροτημένη και σχεδιασμένη απ'ότι φαίνεται,επίθεση τόσο απο την πλευρά των καθεστωτικών δυνάμεων ενάντια στη στάση της απέναντι στην υπεράσπιση του ασύλου,όσο και απέναντι στο υποκριτικό μέτωπο που στηρίζουν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση του γραφειοκρατικού φοιτητικού συνδικαλισμού,με την αναβίωση της ΕΦΕΕ.
• Γι'αυτό ίσως και,δέν πρέπει να υποτιμηθεί η πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ,να προχωρήσει σε εγχειρήματα τύπου ΠΑΜΕ στο φοιτητικό κίνημα.
• Η -δηλωμένη άλλωστε- πρόθεσή του να διαμορφώσει με τους συλλόγους τους οποίους ελέγχει,όργανα που θα υποκαθιστούν την ΕΦΕΕ,μπορεί να ανατρέψει το σκηνικό στο χάρτη του φοιτητικού συνδικαλισμού σε αρνητική συντηριτική και γραφειοκρατική κατεύθυνση,παρά το γεγονός ότι μία τέτοια προοπτική μπορεί να ανασταλεί απο το ασθενικό αποτέλεσμα της ΠΚΣ.

Μία τέτοια λογική μπορεί να βρεί στήριξη, και να ενισχύσει διασπαστικές τάσεις και πρακτικές,μπροστά στη έλλειψη κεντρικής εκπροσώπησης και ενιαίας συγκρότησης του φοιτητικού συνδικαλισμού,με αγωνιστικά κριτήρια και αντιγραφειοκρατική αντίληψη.
Με την έννοια αυτή η ανατρεπτική αριστερά πρέπει να προχωρήσει στις επεξεργασίες και τις δράσεις που θα τεκμηριώνουν στο πρακτικό πεδίο την άρνηση και την απόρριψη της φοιτητικής ΓΣΕΕ,ή του σπουδαστικού ΠΑΜΕ.
Η Ε.Α.Α.Κ ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να επενδύσει την επιτυχία της όχι στα "μικρά ταμεία" των σχημάτων που αποτυπώνουν οργανωτικές περιχαρακώσεις και μικροκομματικές επιβεβαιώσεις,αλλά στα μεγάλα αμφιθέτρα των φοιτητικών αγώνων και των αγωνιστικών διαθέσεων.
Να εξυπηρετήσει με ενιαίο και συγκροτημμένο τρόπο τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών,τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα,τις σύχρονες ανάγκες ενάντια στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο,όχι ώς θεωρητικό σχήμα,αλλά σάν καθημερινή και πραγματική διαδικασία στα μαθήματα,στην ακαδημαϊκή λειτουργία,στην έρευνα.
H ανατρεπτική αριστερά των πανεπιστημίων μέχρι σήμερα,όχι χωρίς αντιφάσεις,ελείμματα και παραλείψεις,κατόρθωσε να κρατήσει ζωντανή και επίκαιρη τη δυνατότητα μίας άλλης αριστεράς, πέρα απο τα κυρίαρχα ρεύματα,της ενσωμάτωσης και της ελεγχόμενης διαχείρισης της διαμαρτυρίας,την ανεξάρτητη απο αστικούς μηχανισμούς δράση,την αναζήτηση μιάς άλλης προοπτικής για τους φοιτητές και τη νεολαία,ενάντια στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Σήμερα,που η εκλογική πτώση και η στασιμότητα,αποτυπώνει τον πολιτικό συμβιβασμό και τον κινηματικό τυχοδιωκτισμό των κεντρικών επιλογών των φορέων τους,μπορεί να γίνει και παράγοντας της κρίσης της καθεστωτικής αριστεράς στα πανεπιστήμια.