ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Για τους θρασύδειλους τραμπουκισμούς της ΚΝΕ στους Ηλ/Μηχ Πάτρας

Το πρωί της Δευτέρας 18/5 στο Τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, χωρίς προσχήματα 80 και πλέον μέλη της ΚΝΕ από όλο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας επιτέθηκαν με συμμορίτικο και τραμπούκικο τρόπο σε μέλη των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ., με αποτέλεσμα 3 φοιτητές μέλη της Ε.Α.Α.Κ. να βρεθούν στο νοσοκομείο, με τον ένα σε σοβαρό κίνδυνο.
Τα χέρια που σηκώθηκαν το πρωί στους Ηλεκτρολόγους, οι κλωτσιές σε πεσμένα μέλη της Ε.Α.Α.Κ. είχαν σκόπο να στείλουν ανθρώπους στο νοσοκομείο.
Χτυπώντας με τον πιο τραμπούκικο και πραγματικά δολοφονικό τρόπο, όποιον βρισκόταν μπροστά τους (έφτασαν στο σημείο να χτυπήσουν διερχόμενες φοιτήτριες και καθηγητή!), απαιτούσαν την απομάκρυνση οποιουδήποτε ΕΑΑΚίτη ή και φίλα προσκείμενου φοιτητή στην ΕΑΑΚ από το κτίριο των Ηλεκτρολόγων αντιλαμβανόμενοι με αυτόν τον τρόπο την πολιτική, οδηγώντας τελικά σε απαξίωση του ίδιου του συλλόγου και των διαδικασιών του.
Η πρακτική αυτή δεν ανήκει ούτε στην Χρυσή Αυγή, ούτε σε κάποια άλλη παρακρατική συμμορία παρ’ ότι μοιάζουν επικίνδυνα. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι συμμορίες στοχοποιούν περισσότερο από όλους αγωνιστές και σχήματα της Ε.Α.Α.Κ.
Η πρακτική αυτή ανήκει στην ΚΝΕ που αποδεικνύει με αυτή την πρακτική της πόσο σχέση έχει με το ήθος της αριστεράς και πόσο πολύ σχέση έχει με το οπαδιλίκι και τις πρακτικές των παλιών και νέων διωκτών του εργατικού και αριστερού κινήματος.
Πρακτικές συμμορίας σαν και αυτή ρίχνουν νερό στο μύλο όσων δυσφημούν και αμαυρώνουν το άσυλο. Ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης και του ΠαΣοΚ γιατί αντί να βλέπουν τον εχθρό τους σε αυτούς, επιλέγουν να επιτίθενται σε αγωνιστές της ΕΑΑΚ και του φοιτητικού κινήματος.
Η κίνησή αυτή έχει γίνει ξανά:
Έγινε στην τραμπούκικη επίθεση της ΚΝΕ στους φοιτητικούς συλλόγους στο Πολυτεχνείο του 2005. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η ΚΝΕ επιλέγει σήμερα να χτυπήσει τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ., που χρόνια τώρα βάζουν μια κινηματική και αγωνιστική κατεύθυνση στους φοιτητικούς συλλόγους, προωθώντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα των φοιτητών.
Είναι αυτή η χρεοκωπημένη αντίληψή για την αριστερά, μια αντίληψη στην οποία οι φοιτητές γύρισαν την πλάτη στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές με τον πιο καθαρό τρόπο σημειώνοντας πτώση πάνω από 1,5%.
Όποιο κίνημα δεν μεταφέρεται αυτόματα και στην κάλπη σε -ψήφο στο ΚΚΕ- είναι και επικίνδυνο για τους ίδιους. Κατά τη γνώμη τους, μόνο η δική τους οργανωτική ανάπτυξη και εκλογική καταγραφή θα σημαίνει αναζωογόνηση για το κίνημα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι οι συμμορίτικες πρακτικές δεν μετριάζουν καθόλου το γεγονός ότι η ΠΚΣ είναι ο μεγάλος χαμένος των φοιτητικών εκλογών.

Και αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι η γραμμή της ηττοπάθειας, της περιχαράκωσης και της καταγγελίας των αγώνων, που κορυφώθηκε τον Δεκέμβρη, δεν μπορεί να αποτελέσει πραγματική και ριζοσπαστική διέξοδο για την νεολαία. Η αριστερά που τα τελευταία χρόνια δέχεται συνεχώς συγχαρητήρια από την κυβέρνηση (τα ‘’μπράβο’’ του Στυλιανίδη μαζί με τα ‘’μπράβο’’ του Καραμανλή τον Δεκέμβρη και το κάλεσμα ακροδεξιών φυλλάδων για ‘’σώσει την νομιμότητα’’ το ΚΚΕ) είναι η ίδια με την αριστερά που πιστεύει ότι οι αγώνες δεν μπορούν να φέρουν νίκες, είναι η ίδια η αριστερά που αντί να στέκεται πλάι στους αγώνες του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας, προσπαθεί να τα εξαργυρώσει στην κάλπη και στην κομματική άνοδο.
Η μόνη διέξοδος για τους φοιτητικούς συλλόγους είναι να γυρίσουν την πλάτη σε όσους κάνουν σήμερα πολιτική με όρους συμμορίας. Να γυρίσουν απαξιωτικά την πλάτη σε όσους αμαυρώνουν την ίδια την αριστερά με τη λογική και την πρακτική τους.
Να παλέψουν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, μέσα από την ισχυροποίηση των συλλογικών τους διαδικασιών για τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους, να δώσουν την μάχη μέχρι την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης ΠαΣοΚ ΕΕ και των εκφραστών της σε εκπαίδευση και εργασία.
Η άλλη αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας, η εποχή της οικονομικής κρίσης αλλά και των εκρηκτικών δυνατοτήτων που έδειξε ο Δεκέμβρης και τα κινήματα των τελευταίων χρόνων απέχει πολύ από τραμπούκικους ΨΕΥΤΟηγεμονισμούς, από συμμορίες και από μαφιόζικες επιθέσεις. Βρίσκεται και γεννιέται στους δρόμους, στους αγώνες, στις νίκες του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας.
Ε.Α.Α.Κ. Πάτρας σε ΑΕΙ κ’ ΤΕΙ