Οι Φόβοι,τα διλήμματα και οι Επιλογές.

• «Καλώς τα παιδιά!» - TO BHMA

  • Κατέστη αναπόφευκτη μόνο από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ και όλοι αυτοί που αποτελούν τον έναν και τον άλλον εγκατέλειψαν τον χώρο της ευρωπαϊκής, ανανεωτικής Αριστεράς για να υιοθετήσουν τη λογική, το στυλ, τη νοοτροπία και τη φρασεολογία αριστεριστικού γκρουπούσκουλου. Ο λαός τούς έδωσε ό,τι διεκδίκησαν- και μάλιστα ελαφρώς ενισχυμένο..
  • Τι θέλει να είναι; Ο εκφραστής των Εξαρχείων και των περιθωρίων ή ο εκπρόσωπος μιας σύγχρονης αριστερής πρότασης; Το βέβαιον είναι ότι δεν μπορεί πλέον να πατάει σε δύο βάρκες. Και ότι αυτό είναι ένα κορυφαίο ζήτημα ουσίας το οποίο χρειάζεται διευκρίνιση.
  • Περισσότερο, όμως, και από την ουσία, τον ΣΥΡΙΖΑ έβλαψε το στυλ. Ξαφνικά ο τόπος απέκτησε ένα κόμμα το οποίο διέθετε απαντήσεις σε όλα και κουνούσε το δάχτυλο σε όλους. Από το γήπεδο του Παναθηναϊκού ως την κατάσταση στις φυλακές και από τα υπόγεια πάρκινγκ στην Αθήνα ως το Σύμφωνο Σταθερότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βασικότεροι εκφραστές του παρέδιδαν μαθήματα στην κοινωνία με ύφος αλάνθαστων καρδιναλίων, όταν δεν προσπαθούσαν να επιβάλουν με τσαμπουκά τις απόψεις τους.
  • Oλα αυτά είναι κρίμα, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται στον τόπο και στη δημοκρατία. Ακριβώς όπως το ΚΚΕ είναι χρήσιμο για να ενσωματώνει στο πολιτικό σύστημα τα κοινωνικά στρώματα της υστέρησης, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός ενσωμάτωσης της αμφισβήτησης.
  • Κατεγράφη σε μια εκλογή όπου το στοιχείο της αμφισβήτησης ήταν κυρίαρχο και το οποίο εκφράστηκε με χίλιους τρόπους αλλά όχι μέσω αυτού. Υπενθυμίζω, ας πούμε, σε εκείνους οι οποίοι επιμένουν να το αγνοούν, ότι μόλις ένας στους τρεις έλληνες ψηφοφόρους επέλεξε την Κυριακή το ΠαΣοΚ ή τη ΝΔ- το 69% του 52% που πήγε να ψηφίσει! Αλλά αν ένα τέτοιο τοπίο δεν ευνοεί την «αριστερή αμφισβήτηση», τότε τι άραγε μπορεί να την ευνοήσει;

  ---

Φοβούνται την Αριστερά όταν συγχρονίζεται με τις λαϊκές ανάγκες,όταν διαμορφώνει την επικαιρότητα,όταν αλλάζει τους συσχετισμούς,όταν διαμορφώνει συνειδήσεις,όταν δημιουργεί γεγονότα,όταν είναι ανεξάρτητη,αταλάντευτη και ανατρεπτική.
Μπορεί να μήν είναι αυτή η αριστερά ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ,έχει όμως ένα ελλάτωμα για τον Πρετεντέρη που θα μπορούσε να προκαλέσει πρόβλημα.
Και αυτό ήταν η συνύπαρξη με δυνάμεις που έχουν εν δυνάμη θέση και ρόλο στη διαδικασία ανατροπής της αστικής πολιτικής.
Ο πολιτικός αυτό χώρος αναμφισβήτητα έπαιξε ρόλο και θετικό πολλές φορές στα κινήματα που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Δέν ήταν όμως αυτός που μπορούσε να δώσει το νεύρο,να δώσει το σινιάλο να συγκρουστεί και να αυθαδιάσει απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του.
Η προσφορά του το Δεκέμβρη ήταν κυρίως ότι δέν τον απέταξε,όπως έκανε το ΚΚΕ. Δέν ήταν λίγο για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να μήν διαχωριστεί απο έναν ξεσηκωμό που έβρισκε παντού τοίχους,αλλά δέν ήταν και αρκετό για μία επαναστατική δύναμη που φιλοδοξεί να ανατρέψει το σκηνικό.
Οι δυνάμεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ δέν ήταν πρωταγωνιστές στις διεργασίες που επιχειρούσαν να διαμορφώσουν ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων που θα έδινε λόγο και αιτία στη συμμετοχή λαϊκών στρωμάτων,των εργαζομένων και της ευρύτερης νεολαίας του Δεκέμβρη.
Στις φωτιές του αρνήθηκαν να κάψουν τις διαχειριστικές αυταπάτες που τους κάνουν συγκάτοικους με τον Παναγόπουλο και τον Πουπάκη,αρνούνται να συμβάλλουν σε μία ανεξάρτητη,εργατική χειραφέτιση απο τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Το ίδιο και στο φοιτητικό κίνημα,το ίδιο και με την Κ.Κούνεβα.
Για τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετή η εμφάνιση και η ανάδειξη ενός ζητήματος,που θα εξσσφαλίσει περισσότερα προεκλογικά επιχειρήματα και λιγότερο θα απειλήσει πλευρές ή και το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Δέν ήθελε αυτό να γενικευθεί,να πάρει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά,να συσπειρώσει και να τροφοδοτήσει ευρύτερες διεργασίες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την αστική πολιτική.
Αυτό είναι και το όριο του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου-αγώνα που αντιπαραθέτουν οι ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο αντικαπιταλιστικό-ανατρεπτικό μέτωπο που έχουν ανάγκη να συγκροτήσουν απέναντι στην ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου,οι εργαζόμενοι και οι νεολαία. Στο ίδιο οικόπεδο υπάρχει το αυθαίρετο των κοινοβουλευτικών αυταπατών και των κυβερνητικών ονειρόξεων,με την ημιτελή εξεγερτική διάθεση και την αυθεντική πρόθεση σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική και την αστική εξουσία.
Αυτό εννοεί και ο Πρετεντέρης όταν καλεί τις δυνάμεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξουν τη βάρκα με την οποία θα ταξιδέψουν. Η προτροπή και η θέληση του αστικού κατεστημένου είναι ο ΣΥΝ να ανακάμψει πλήρως,μετανιωμένος και κατυφής,όχι όμως επειδή φοβούνται την επαναστατική του πολιτική,αλλά επειδή δέν έχουν εμπιστοσύνη σε ένα σχήμα χωρίς δομή , συγκρότηση,μορφή και χαρακτηριστικά τέτοια που να εξασφαλίζουν τον έλεγχο των μελών και της επιρροής του. Αυτό δηλαδή που εξασφαλίζει σε όλες τις μορφές του το ΚΚΕ.
Η πρόθεση καί του μαύρου Γιάννη αλλά και του συνόλου του πολιτικού συστήματος είναι να εξαφανίσουν όχι μόνο την πιθανότητα εμφάνισης μίας αριστερής -ανατρεπτικής δύναμης,αλλά και τη δυνατότητα για αυτή την προοπτική. Θέλουν το συντηριτικό κλίμα που αποτυπώθηκε στις κάλπες να παγιωθεί και στην κοινωνία.
Η πολιτική που θα εκφραστεί με μεγαλύτερη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα να μήν προκαλέσει κλονισμό και ενεργή αμφισβήτηση της εξουσίας τους.
Αυτό που φοβούνται είναι η αμφισβήτηση να γίνει θέση,η αμφιβολία,πεποίθηση,η αδράνεια δράση,τα ξεσπάσματα, κίνημα και η διαμαρτυρία,εξέγερση.
Σε αυτή τη διαδικασία οι δυνάμεις της ανατρεπτκής αριστεράς όσο και άν κατέγραψαν ασθενική την παρουσία τους στον πίνακα της εθνικής κατάταξης των τελευταίων εκλογών,άλλο τόσο κατέγραψαν την αισθητή και ενοχλητική για την εξουσία παρουσία τους στα κινήματα τους αγώνες και τις συγκρούσεις για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων πρίν απο αυτές.
Η ανατροπή των συσχετισμών που αποτυπώθηκαν στις τελευταίες εκλογές περνά μέσα απο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.Είναι σαφές ότι στα μέτωπα και τους αγώνες θα είναι εκεί,όχι για να "αμφισβητήσει" απο τα αριστερά την αστική πολιτική,αλλά για να την ανατρέψει.Η πολτική ανατροπή αυτού του σκηνικού χρειάζεται αποφασιστικότητα,σταθερό προσανατολισμό,ξεκάθαρη και ενιαία θέληση.
Όλοι μας είμαστε μπροστά σε μία πρόκληση.Είτε να κατεβάσουμε τα κεφάλια και να γκρινιάζουμε για ένα κομμάτι ψωμί,όπως μας θέλουν οι Πρετεντέρηδες,είτε να σηκώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στην εξουσία και τους προστάτες της και να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει.