Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Δεν παζαρεύουμε μια μίζερη ζωή, Τίποτα λιγότερο από τα πάντα.!!



Η απεργία της Τρίτης είναι ίσως η σημαντικότερη από όποια άλλη έχει κατέβει ο κλάδος μας, ακόμα κι από αυτή του 75. Είμαστε σε πόλεμο. Από το καλοκαίρι και μετά δεχόμαστε μια πρωτοφανή επίθεση με ομαδικές απολύσεις, πτωχεύσεις, περικοπές, βίαιες μεταβολές των όρων εργασίας μας, εκβιασμούς, τραμπουκισμούς των εκλεγμένων μας εκπροσώπων. Και μαντέψτε που ποντάρουν τα αφεντικά: ότι για άλλη μια φορά θα κατεβούμε μια χούφτα, μερικές εκατοντάδες το πολύ στο δρόμο, ότι για άλλη μια φορά θα ρίξουμε μια ντουφεκιά στον αέρα και μετά θα ησυχάσουμε, ότι εκείνοι θα βγουν και πάλι κερδισμένοι στο χαρτί και τα εργατικά, ότι από Τετάρτη θα είμαστε πάλι τα καλά φοβισμένα παιδάκια που γράφουν ό,τι τους πουν, που καπνίζουν εκεί που επιτρέπεται, που χτυπάνε κάρτα και, φυσικά, δεν βγάζουν τη γλώσσα στην κάμερα που τους παρακολουθεί.
Αυτή η απεργία ή θα γίνει σημείο εκκίνησης για έναν μακρύ, εφ όλης της ύλης και νικηφόρο αγώνα ή θα είναι η τελευταία πράξη για τον κλάδο μας.
Δεν είναι μόνο οι συμβάσεις μας που διακυβεύονται. Δεν είναι μόνο οι αμοιβές των εκατοντάδων συναδέλφων που μόνο και μόνο για γραφειοκρατικούς λόγους βρίσκονται εκτός σωματείων. Δεν είναι μόνο οι θέσεις εργασίας. Δεν είναι μόνο οι εκατοντάδες άνεργοι που μετράμε ήδη. Αν τα σωματεία μας και όλοι εμείς ηττηθούμε και σε αυτή τη μάχη, από εκεί και μετά ο συνδικαλισμός στην πράξη ακυρώνεται. Σωματεία που δεν διαπραγματεύονται συμβάσεις, που δεν μπορούν να οργανώσουν απεργίες, που δεν μας προστατεύουν εντέλει, είναι χρήσιμα για να οργανώνουν μόνο παιδικές γιορτές για τα χριστούγεννα.
Την Τρίτη παίζεται η ίδια η αξιοπρέπειά μας. Αν δεν είμαστε χιλιάδες στην πορεία, τότε ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος θα μας σαρώσουν κυριολεκτικά γιατί εμείς θα έχουμε πρώτοι ολοκληρωτικά παραδοθεί. Πόσο καλός δημοσιογράφος είναι το παιδί της σφαλιάρας; Τι είδους ενημέρωση προσφέρει ένα φοβισμένο ανθρωπάκι; Και πως θα υπερασπιστεί οποιοδήποτε άλλο εργαζόμενο, οποιοδήποτε άλλο αγώνα κάποιος που δεν τόλμησε καν να δώσει τον δικό του;
Το Μνημόνιο και η υπαγωγή της χώρας στην τριπλή κηδεμονία αν και δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, βρήκε τους περισσότερους από εμάς άκαπνους. Ξεκομμένους εδώ και χρόνια από τα σωματεία μας, που έτσι κι αλλιώς δεν έκαναν και καμιά σοβαρή προσπάθεια να μας πλησιάσουν. Μόνους σε έναν χώρο όπου ο ανταγωνισμός θεωρείται αρετή και προϋπόθεση για προαγωγή. Άπειρους συνδικαλιστικά και χωρίς καμία σπουδαία παρακαταθήκη πολιτικής δράσης. Συνάδελφοι, είμαστε άκαπνοι, αλλά δεν θα πάμε άκλαυτοι.


ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΑΝΤΙΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ,ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΒΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.


Δεν είμαστε αλήτες, δεν είμαστε ρουφιάνοι, είμαστε δημοσιογράφοι, τεχνικοί, καμεραμάν, φωτορεπόρτερ – είμαστε εργάτες της βιομηχανίας του Τύπου. Και θα νικήσουμε.

ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ / ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

AddThis Smart Layers