ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Φτάνουμε στο τέλος του χρόνου και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θυμήθηκε να κινητοποιηθεί, να κάνει συντονιστικά και να βροντοφωνάξει πως θα αγωνιστεί μέχρι τέλους (;), ενάντια στα σχέδια-αποφάσεις που έχουν πάρει οι κυβερνώντες. Η επίθεση όμως στις αστικές συγκοινωνίες είναι γνωστή στους κύκλους των εργατοπατέρων και φανερή στα μάτια μας εδώ και αρκετούς μήνες. Η απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Μετρό ήταν μονάχα η αρχή. Η συρρίκνωση των μισθών μας, η χειροτέρευση των εργασιακών μας σχέσεων, η υποβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς και η αρπαγή ακόμα μεγαλύτερου μέρους του εισοδήματος των επιβατών είναι η συνέχεια. Επομένως δεν μπορούμε να αφήσουμε τον αγώνα που γίνεται, ή θα έπρεπε να γίνει, στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Τα κονκλάβια των εργατοπατέρων είναι αυτά που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο. Έχει έρθει η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, με πρωτοβουλίες εργαζομένων, με απεργιακές επιτροπές κτλ.

Ο κοινωνικός ρόλος των ΜΜΜ είναι αδιαμφισβήτητος και αδιαπραγμάτευτος, για αυτό το λόγο  θα πρέπει τόσο τα αιτήματά μας όσο και η δράση μας, να εκφράζουν αυτή τη διαπίστωση. Επειδή λοιπόν οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα δεν μπορεί, ακόμα και εντός καπιταλιστικού συστήματος, να επικρατεί η λογική της επίτευξης κέρδους για αυτούς τους οργανισμούς. Για να μπορέσουμε να κάνουμε έναν αγώνα με προοπτική νίκης είναι αναγκαίο να απενεργοποιήσουμε τον κοινωνικό αυτοματισμό, να παλέψουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους, πραγματοποιώντας δράσεις που θα δείξουν πως το σύνθημα «Η υπόθεση των συγκοινωνιών είναι υπόθεση όλων μας» το εννοούμε και θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο, το δικαίωμα όλων των εργαζομένων για ελεύθερη μετακίνηση, επικοινωνία και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Γι’ αυτό το λόγο, εμείς προτείνουμε να εφαρμοστεί σε μέρες απεργίας ελεύθερη μετακίνηση για όλους. Σε μια περίοδο μάλιστα σαν τη σημερινή είναι απαραίτητο να επιδιώξουμε την κατάργηση του εισιτηρίου, καθώς, ας το πούμε άλλη μια φορά, η μετακίνηση είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα.

Είναι προφανές, πως μεμονωμένες 24ωρες απεργίες, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά «ντουφεκιές στον αέρα», όσο η κλιμάκωση μένει στα λόγια και δεν γίνεται πράξη με κήρυξη απεργίας διαρκείας, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Παρόλα αυτά είναι αναγκαία η συμμετοχή μας σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση, μόνο μέσα από τη συμμετοχή μας, την επιμονή μας και τη δράση μας θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε προς μια απεργία διαρκείας.

Η μαζικότητα σε μια απεργιακή κινητοποίηση, τρομάζει πρώτα από όλα τους εργατοπατέρες, κι αυτό γιατί φοβούνται μην τυχόν και αντιληφθούμε τις δυνάμεις μας και τους ρίξουμε στο χρονοντούλαπο τις ιστορίας. Δεν είναι τυχαίο που η ΓΣΕΕ αποφάσισε να προκηρύξει τη μοναδική απεργία μετά το καλοκαίρι στις 15 Δεκέμβρη, κι αυτό μάλλον το έκανε καθ’ υπέρβαση των συμφωνιών που είχαν γίνει, για αυτό και ο ΣΕΒ έσπευσε να τη συνετίσει.

Επειδή λοιπόν εμείς δεν θέλουμε να έχουμε καμία θέση δίπλα στα τσιράκια των αφεντικών, δεν έχουμε καμία διάθεση να εκτονώνονται οι αγώνες και οι αγωνίες μας και στόχος μας είναι η αυτοοργανωμένη δράση της εργατικής τάξης καλούμε τους εργαζόμενους στο Μετρό, αλλά και στις συγκοινωνίες γενικότερα στην απεργιακή συγκέντρωση της Τετάρτη στις 15/12 στο Μουσείο.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΩΡΑ 11:00 – ΜΟΥΣΕΙΟ

Υ.Γ. Επειδή δεν δεχόμαστε να φτάσουμε στο σημείο να προτιμάμε κλειστούς τους σταθμούς του Μετρό, προκειμένου να μην κινδυνεύουν οι διαδηλωτές, οι εργαζόμενοι του Μετρό και οι επιβάτες, καλούμε όλα τα σωματεία να καταδικάσουν την εισβολή των ΜΑΤ και λοιπών ένστολων δολοφόνων στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα και να πάρουμε μέτρα ώστε να αποτρέψουμε ανάλογες κινήσεις στο μέλλον.