Απάντηση στην ΕΣΑΚ/ΔΕΕ και σ’ ένα υβρεογράφημα

Aνακοίνωση Συντονιστικής Επιτροπής Αγωνιστικών Παρεμβάσεων

1.Με σωρεία ύβρεων, συκοφαντιών, επιθετικών προσδιορισμών, τα οποία χαρακτηρίζουν τους υπογράφοντες, απάντησε η ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ στην πρόταση των Παρεμβάσεων για «απεργία διάρκειας από την 1η Δεκέμβρη», στοχοποιώντας τον εκπρόσωπο των ΑΠΣΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, σ. Θανάση Τσιριγώτη.

2.Η ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ, μέσα σ’ ένα απύθμενο παραλήρημα: «τυχοδιώκτες, πολιτική αλητεία» κ.λπ., έφτασε στο σημείο να διακρίνει διαφορές ανάμεσα στις προτάσεις του εκπροσώπου μας στο ΔΣ της ΟΛΜΕ και σε «τάσεις των Παρεμβάσεων». Ας το ξεκαθαρίσουμε δημόσια. Ο εκπρόσωπός μας στο ΔΣ της ΟΛΜΕ πρότεινε και υποστήριξε με θέρμη, την πρόταση των ΑΠΣΚ (απόφαση Πανελλαδικού Σώματος) για απεργία διάρκειας από την 1η Δεκέμβρη.
Αντίθετα η ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ και ο εκπρόσωπος της παράταξής τους, αφού ψέλλισε κάτι για 48ωρες απεργίες το Νοέμβρη, απέφυγε να καταθέσει ως σήμερα (21/10/2008) πολιτικό πλαίσιο και προτίμησε να ταυτιστεί με την κυβερνητική ΔΑΚΕ.

3.Διαθέτουμε ισχυρή μνήμη και ισχυρότερη κρίση:
· Όταν το πολιτικοσυνδικαλιστικό ρεύμα των ΑΠΣΚ πρότεινε και υπεράσπισε το 1988 την απεργία στις εξετάσεις, η ηγεσία του ΚΚΕ ενταντιώθηκε ανοιχτά (Παπαρήγα, Μάρτης 1988). Όταν το ρεύμα μας αντιμετώπιζε την επέλαση Μητσοτάκη (1990), η ηγεσία του ΚΚΕ έτρεχε αλλόφρων να κρυφτεί στις φτερούγες του ενιαίου Συνασπισμού, αναζητώντας απαντήσεις για την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων.
· Όταν το μαχητικό ρεύμα των ΑΠΣΚ εναντιωνόταν σθεναρά στην εξιολόγηση (1993), η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ μοίραζε βιβλία των ανατολικογερμανών (Χ. Βεκ) με τίτλο «Γιατί η αξιολόγηση είναι αναγκαία».
· Όταν οι ΑΠΣΚ μάτωναν ενάντια στο Μητσοτακικό νεοφιλελευθερισμό, η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ υπέγραφε στη ΓΣΕΕ (1992) διετές μορατόριουμ με την εργοδοσία.
· Όταν οι Παρεμβάσεις σήκωναν το γάντι του Αρσένη με την απεργία διάρκειας και τη μάχη του ΑΣΕΠ, η ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ κρύφτηκε. Δεν εμφανίστηκε στα εξεταστικά και στα οδοφράγματα, για να γίνει αργότερα – κατά τα γνωστά – τιμητής.
· Όταν το 2000 οι μαθητές βγήκαν στο δρόμο, η ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ μας απαγόρευε (με face control) να μιλήσουμε στα ελεγχόμενα «Συντονιστικά».
· Όταν οι δάσκαλοι (2006) αποφάσιζαν απεργία διαρκείας, ύστερα από πρόταση των ΑΠΣΚ, η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ, όπως στα φοιτητικά (2007), έφτασε λαχανιασμένη και καταϊδρωμένη, και αφού συναθροίστηκε πολλαπλώς σε χωριστές πλατείες.
· Όταν οι φοιτητές μάτωναν για το «16», η ΠΑΣΚ αλλά και η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ αναζητούσε χωριστές πλατείες και συζητούσε ακαδημαϊκά για τις «καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις».
· Όταν καταθέτουμε ιδέες, προτάσεις, σκέψεις στα ΔΣ των ΕΛΜΕ, Η ΕΣΑΚ/ΔΕΕ, με περισσή ραθυμία, μας προτείνει «να πάμε στο ΠΑΜΕ».
· Σημειώνουμε πως από την αρχή του χρόνου δεν έχει καταθέσει ούτε μια πρόταση ουσίας στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (πρακτικά οκτώ συνεδριάσεων) και δεν έχει αναλάβει ούτε μία εργασία.

4.Η ένταση της επίθεσης ενάντια σε κατακτήσεις και δικαιώματα, μας επιβάλλει την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση και αγωνιστική ενότητά μας.
Τα συνδικάτα, και κυρίως αυτά που έχουν – αντικειμενικά – περισσότερες δυνατότητες, λόγω πλήθους, ιστορικότητας και πολιτικής παρέμβασης, πρέπει να πάρουν τώρα πρωτοβουλίες. Να ενώσουν όσους μπορούν να ενωθούν «πάνω στα προβλήματα» - και κυρίως πάνω στους τρόπους λύσης τους - και όχι σ’ ένα ιδεολογικό πλαίσιο συσπείρωσης των κομματικών μας φίλων. Πρέπει, επίσης, να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα στην παρούσα συγκυρία, για την επιτυχία της απεργίας διάρκειας και την οργάνωσή της (συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε επίπεδο ΕΛΜΕ, ως βάση για τη συγκρότηση Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής). Δεν είναι, όμως, τυχαίο ότι η αγωνιστική σύμπραξη - συμπόρευση καθηγητών και δασκάλων αντιμετωπίζεται καταγγελτικά από την ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ.

5.Εμείς πιστεύουμε πως η αντιπαράθεση είναι καλοδεχούμενη, αναγκαία, επιβεβλημένη. Αρκεί να γίνεται με πολιτικούς όρους και έξω από τα όρια της «ανθρωποφαγίας» και της δαιμονοποίησης αγωνιστών. Ακόμη, θεωρούμε ότι δεν προάγει καθόλου την υπόθεση της ενότητας και συσπείρωσης του συνδικαλιστικού κινήματος:
· Ο εγκλωβισμός της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ σε μια αδιέξοδη γραμμή (πολιτική ιαμαρτυρία,κοινοβουλευτική λογική, εξαργύρωση σε ψήφους) μαζί με το σύνδρομο του γραφειοκρατικού – διοικητικού ελέγχου, αντί για την ανοιχτή πολιτική πάλη για την ηγεμονία, με ενότητα δράσης στο μαζικό κίνημα.
· Ο χρόνιος φόβος για αποφασιστικούς αγώνες σύγκρουσης, ρήξης, ανατροπής.
· Η αποθέωση του «περιεχομένου», έξω και πέρα από το πλαίσιο των πραγματικών αγώνων.
· Η πολιτική ιδιοτέλεια, που δε διστάζει να θυσιάσει τους πραγματικούς αγώνες, που δε διστάζει να εκμεταλλευθεί και να επιχαίρει για την ό,ποια τυχόν οπισθοχώρηση του κινήματος προκειμένου να «επιβεβαιώσει» την ορθότητα της δικής της γραμμής.

6.Εμείς, ως ΑΠΣΚ ΔΕ αυτό πράξαμε στο παρελθόν, αυτό θα πράξουμε και στο μέλλον και συνιστούμε στην ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ να σταματήσει τώρα το παιχνίδι του λασπωμένου ανεμιστήρα. Προτείνουμε στην ηγεσία της ΕΣΑΚ/ΔΕΕ ανοιχτή δημόσια συζήτηση με εκπροσώπους των παρατάξεών μας σε χώρο και χρόνο που οι ίδιοι θα επιλέξουν, με θέμα «πολιτική συγκυρία και εκπαιδευτικοί αγώνες», για να διαπιστώσουν όλοι οι αγωνιστές και αγωνίστριες της αριστεράς πού βρίσκεται το πολιτικό δίκαιο.
Εναλλακτικά, προτείνουμε η δημόσια συζήτηση να διεξαχθεί με αντιπροσώπους όλων των χώρων της εκπαίδευσης (δάσκαλοι - καθηγητές – πανεπιστημιακοί – φοιτητές).
Θα τολμήσουν ή θα προτιμήσουν – όπως πάντα – τη διαβολή και τη συκοφαντία;

Αθήνα, 20-10-2008

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ