ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: ΗΜΕΡΑ ΠΑΛΗΣ


Η ημέρα της Πρωτομαγιάς γεννήθηκε και εδραιώθηκε στην παράδοση του εργατικού κινήματος χαρακτηριζόμενη από δύο ύψιστης σημασίας αρχές:

• Τη μείωση της εργάσιμης ημέρας και Τον διεθνισμό

Είναι μια ιστορική ημερομηνία. Ημέρα - σύμβολο της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

• "8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνο, 8 ώρες μόρφωση - ελεύθερος χρόνος", ήταν το γενικό σύνθημα της Πρωτομαγιάς του Σικάγου (1886).
• "Η απειλή για έναν, αφορά όλους", ήταν το άλλο κορυφαίο σύνθημα του αμερικανικού συνδικάτου "Ιππότες της εργασίας", που αστραπιαία υιοθετήθηκε από το εξεγερμένο εργατικό κίνημα.

Μακριά από τα "εορτολόγια" της αστικής ιδεολογίας ή τις στάχτες που ρίχνουν τα ρεφορμιστικά κόμματα πάνω στις λαμπρότερες εργατικές παραδόσεις, ας αναμετρηθούμε σήμερα με τα ακρογωνιαία εκείνα συνθήματα ωριμότητας και θέλησης για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.
Μέσα στη δίνη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής καπιταλιστικής και κατ' επέκταση της πραγματικής οικονομίας, με τον ωκεανό των ανέργων στην Ελλάδα και σ' ολόκληρο τον κόσμο, τα ματωμένα συνθήματα της Πρωτομαγιάς του Σικάγου είναι εξαιρετικά επίκαιρα.
Η εργασιακή βία είναι στην ημερήσια διάταξη. Πλήττεται καίρια το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία. Σ' όλες τις μητροπόλεις, στρατιές ανέργων, χάρη στην απληστία και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια των αστών τραπεζιτών που θησαύρισαν για χρόνια στις πλάτες των εργαζομένων, σέρνονται ανθρώπινα ράκη στις ατελείωτες ουρές των συσσιτίων ή των γραφείων ευρέσεως εργασίας.
Πλήττονται οι πάντες από την κρίση, μας λένε. Με μία διαφορά:
"Σε κείνες τις περιπτώσεις που ο εργάτης και ο καπιταλιστής πλήττονται εξίσου, ο εργάτης πλήττεται στην ίδια του την ύπαρξη, ο καπιταλιστής στο κέρδος επί του νεκρού μαμμωνά του" (Κ. Μαρξ "Χειρόγραφα 1844", εκδ. 'Διεθνής Βιβλιοθήκη').
Στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια κατεδαφίζονται με ραγδαίους ρυθμούς και με την αγαστή συνεργασία ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όλοι οι τομείς του κοινωνικού κράτους: Υγεία, Παιδεία, Ασφαλιστικό Σύστημα, Μισθοί Επί δεκαετίες η μια λιτότητα διαδέχεται την άλλη και φως στο τούνελ δεν διακρίνεται.
Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενου αντιμέτωπους με την πιο σκληρή επίθεση. Το κεφάλαιο, η ΕΕ και η κυβέρνηση, με το φιλικότατο με την πολιτική τους ΠΑΣΟΚ και την αναιμική και ουσιαστικά υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατεία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στο όνομα της διεθνούς κρίσης, επιχειρεί να καταργήσει κάθε εργατική κατάκτηση και δικαίωμα απολύοντας χιλιάδες εργαζομένους και τσαλαπατώντας κάθε εργασιακό κανόνα.
Εμείς, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, δεν μένουμε στο απυρόβλητο. Η κυβέρνηση:

• Κραδαίνει πάνω απ' τα κεφάλια μας την απειλή κατάργησης της μονιμότητας, ωσάν να πρόκειται για "προκλητική παραφωνία" στη ζούγκλα της "ευελιξίας", της μερικής απασχόλησης, της μερικής ζωής. Αλλά η μονιμότητα είναι δικαίωμα και όχι προνόμιο.
• "Παγώνει" τους μισθούς μας, αντικαθιστώντας ακόμα και αυτή την ισχνή αύξηση του 2,5% με εφάπαξ "βοήθημα". Καταργεί έτσι ουσιαστικά την εισοδηματική πολιτική.
• Άφησε σκόπιμα ανυπεράσπιστη τη υπόθεση της εξίσωσης των ορίων συνταξιοδότησης αντρών - γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αποτέλεσμα να έρθει η "βολική ήττα" από το ευρωδικαστήριο. Είναι χαρακτηριστική η φράση από το σκεπτικό της απόφασης: "το κράτος - μέλος δεν κατόρθωσε να προσδιορίσει τις συγκεκριμένες συνέπειες τις οποίες θα μπορούσε να έχει η απόφαση του δικαστηρίου" ('Καθημερινή', 29-3-2009).
• Συνεχίζει ακάθεκτη την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και αποκρατικοποιήσεων, καθιστώντας αβέβαιο το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και εκποιώντας δημόσια περιουσία του ελληνικού λαού προς όφελος του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Σ' αυτές τις συνθήκες, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να αποκρούσουμε την επίθεση. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία όλο το προηγούμενο διάστημα με μια σειρά από κινητοποιήσεις, άλλοτε μικρότερης και άλλοτε μεγαλύτερης έντασης, με αποκορύφωμα την εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά μόνο τον αγώνα.
Από την άλλη πλευρά δοκιμάζονται, για την ακρίβεια ξεγυμνώνονται, όσο ποτέ άλλοτε, οι κατεστημένες πολιτικές και πρακτικές των γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ).
Ου΄τε θέλουν, ούτε μπορούν να κάνουν κάτι. Εξακολουθούν να κινούνται ως φερέφωνα της αστικής τάξης, αρκούμενες σε δηλώσεις, δελτία τύπου και συναντήσεις στο Μαξίμου αλλά και με τον ΣΕΒ, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων. Έχουν γίνει πλέον, συνειδητά, τροχοπέδη στις αγωνιστικές διαθέσεις του εργατικού κινήματος και ανάχωμα προστασίας για το κεφάλαιο και τις επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Αλλά και στα λεγόμενα "ταξικά συνδικάτα" του ΠΑΜΕ περισσεύει η "μοναδική" αγωνιστική δημαγωγία, οι κομματικές, ασφυκτικά ελεγχόμενες συγκεντρώσεις, οι οποίες στην πραγματικότητα υπονομεύουν κάθε απόπειρα ενότητας στη βάση των εργαζομένων. Η ουσιαστική απουσία από το εργατικό κίνημα, στους δρόμους αλλά και στα συνδικάτα, και η εργατοφοβική πρακτική της ρεφορμιστικής πτέρυγας του εργατικού κινήματος αποτελεί ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη και το δυνάμωμα του ταξικού εργατικού και λαϊκού αγώνα.
Στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία, δεν μπορούμε να στοιχιθούμε ούτε με τους μεν ούτε με τους δε.
Όλοι μαζί στην ανεξάρτητη, πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των δυνάμεων μιας νέας αγωνιστικής ταξικής ενότητας για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ, για την ανίχνευση των δρόμων της σύγχρονης αναγέννησης του εργατικού κινήματος.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στις 10:30 το πρωί

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ